DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.47762#0218
Incertarum fabularum fragmenta (fr. 5)
217
1979, 49 für beide Komikerstellen für möglich: „One cannot of course be sure
the scholiast was right in thinking it was Sophocles whom Aristophanes had
in mind in his parody; such attributions by scholiasts are often wrong, and it
may be that Euripides had somewhere used the anomalous syntax. Similarly,
we must assume some possibly additional tragic use underlying the occurrence
of μή νόμισον in the comic poet Ihugenides [...], whose use of that phrase
is attested [with confusion over his name] by Photios and the Suda“; Strunk
1987, 331 A. 20 wirft die Frage auf, ob es sich bei Sophokles/Aristophanes
und Ihugenides nicht etwa um eine „Fehldeutung“ der homerischen Belege
handelt).
fr. 5 K.-A. (4 K.)
Zonar, p. 1294 (brevius An. Par. IV p. 148,29)
Λειβήθριοι· έθνος μωρόν, άπό τόπου Λείβηθρα καλουμένου, έν ώ κατοικοΰσιν
ανόητοι άνθρωποι. Θουγενίδης (Θουκυδίδης codd., corr. Schaefer): Λειβηθρίων
άνοητότεροι
Leibethrier: dummes Volk, genannt von der Ortschaft Leibethra, wo einfältige
Menschen wohnen. Ihugenides: ,einfältigere als die Leibethrier'
Apostol. X 50 (CPG II 500)
Λειβηθρίων άνοητότεροι· Θουγενίδης (Θουκυδ- codd.) ταύτη έχρήσατο. οί
γάρ Λειβήθριοι έθνος ήν μωρόν, άπό τόπου Λείβηθρα καλουμένου, έν ώ κατώκουν,
οϋτω παρωνομαζόμενον
,Einfältigere (Nom. PI.) als die L e ib e it h ri e r‘: Ihugenides bediente sich
dieses (d. h. Sprichwortes). Die Leibethrier waren nämlich ein dummes Volk, von der
Leibethra genannten Ortschaft her, in der sie wohnten, so benannt
Metrum Iambisch? (—
Zitatkontext Das Sprichwort ist in der parömiographischen Tradition
mehrfach angedeutet (Zenob. prov. coli. Mill. 3,1 [Mel. p. 369] s.v. Λειβήθριοι
έθνος έστί Πιερικόν, ού και Αριστοτέλης [Aristot. fr. 552 Rose] μέμνηται έν
τή Μεθωναίων πολιτεία, λέγονται δέ άμουσότατοι είναι οί Λειβήθριοι, έπειδή
παρ’ αύτοϊς έγένετο ό τού Όρφέως θάνατος; vgl. auch Zenob. vulg. I 79 έπί
των άμούσων καί άπαιδεύτων. Λειβήθριοι γάρ έθνος Πιερικόν έστιν ούτε
μέλους άπλώς ούτε ποιήματος έννοιαν λαμβάνον. λέγονται δέ άμουσότατοι
είναι, έπειδή παρ’ αύτοϊς ό τού Όρφέως έγένετο θάνατος); in der Literatur
sonst nur in Aristaen. Epist. I 27 Boiss. (άδει δέ άλλως καί τοϊς έμοϊς ώσίν
άπιθάνως καί άμουσότερα Λειβηθρίων, ουδέ έρυθριά περιττώς έκπεριτρέχων
217
1979, 49 für beide Komikerstellen für möglich: „One cannot of course be sure
the scholiast was right in thinking it was Sophocles whom Aristophanes had
in mind in his parody; such attributions by scholiasts are often wrong, and it
may be that Euripides had somewhere used the anomalous syntax. Similarly,
we must assume some possibly additional tragic use underlying the occurrence
of μή νόμισον in the comic poet Ihugenides [...], whose use of that phrase
is attested [with confusion over his name] by Photios and the Suda“; Strunk
1987, 331 A. 20 wirft die Frage auf, ob es sich bei Sophokles/Aristophanes
und Ihugenides nicht etwa um eine „Fehldeutung“ der homerischen Belege
handelt).
fr. 5 K.-A. (4 K.)
Zonar, p. 1294 (brevius An. Par. IV p. 148,29)
Λειβήθριοι· έθνος μωρόν, άπό τόπου Λείβηθρα καλουμένου, έν ώ κατοικοΰσιν
ανόητοι άνθρωποι. Θουγενίδης (Θουκυδίδης codd., corr. Schaefer): Λειβηθρίων
άνοητότεροι
Leibethrier: dummes Volk, genannt von der Ortschaft Leibethra, wo einfältige
Menschen wohnen. Ihugenides: ,einfältigere als die Leibethrier'
Apostol. X 50 (CPG II 500)
Λειβηθρίων άνοητότεροι· Θουγενίδης (Θουκυδ- codd.) ταύτη έχρήσατο. οί
γάρ Λειβήθριοι έθνος ήν μωρόν, άπό τόπου Λείβηθρα καλουμένου, έν ώ κατώκουν,
οϋτω παρωνομαζόμενον
,Einfältigere (Nom. PI.) als die L e ib e it h ri e r‘: Ihugenides bediente sich
dieses (d. h. Sprichwortes). Die Leibethrier waren nämlich ein dummes Volk, von der
Leibethra genannten Ortschaft her, in der sie wohnten, so benannt
Metrum Iambisch? (—
Zitatkontext Das Sprichwort ist in der parömiographischen Tradition
mehrfach angedeutet (Zenob. prov. coli. Mill. 3,1 [Mel. p. 369] s.v. Λειβήθριοι
έθνος έστί Πιερικόν, ού και Αριστοτέλης [Aristot. fr. 552 Rose] μέμνηται έν
τή Μεθωναίων πολιτεία, λέγονται δέ άμουσότατοι είναι οί Λειβήθριοι, έπειδή
παρ’ αύτοϊς έγένετο ό τού Όρφέως θάνατος; vgl. auch Zenob. vulg. I 79 έπί
των άμούσων καί άπαιδεύτων. Λειβήθριοι γάρ έθνος Πιερικόν έστιν ούτε
μέλους άπλώς ούτε ποιήματος έννοιαν λαμβάνον. λέγονται δέ άμουσότατοι
είναι, έπειδή παρ’ αύτοϊς ό τού Όρφέως έγένετο θάνατος); in der Literatur
sonst nur in Aristaen. Epist. I 27 Boiss. (άδει δέ άλλως καί τοϊς έμοϊς ώσίν
άπιθάνως καί άμουσότερα Λειβηθρίων, ουδέ έρυθριά περιττώς έκπεριτρέχων