Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
272

Telekleides

Hsch. 1133
ΐβύει- τύπτει, βοά
ibyei·. ,schlägt',,schreit'
Hsch. 1135
ίβυκηνίσαι (ίβυκινήσαι cod., corr. ex Antistoech. r)· [...] βοήσαι
ibykenisai [...] ,schreien'
Et. gen. AB s.v. Ίβυκος (hinc Et. magn. p. 464,43, Et. Gud. p. 268,49 Sturz)
έκ δέ τού ϊβυξ, δπερ έστίν είδος όρνέου κρακτικοΰ (cf. Hsch. 1138), γέγονεν ίβυκηνίσαι,
δπερ κατά φθοράν (τού ι) λέγεται βουκηνίσαι (ίβυκινίσαι [...] βουκινίσαι Et. Gud.)
Ibykos: aus dem Ibis, was eine krächzende Vogelart ist, es hat ein ibykenisai gegeben,
was aufgrund des Falls (vom i) boukenisai heißt
Metrum Ungewiß (ίβύ κινήσαντες = w-^).
Zitatkontext Aus den lexikographischen Quellen ist ΐβύ sowie ein nicht
näher zu bestimmendes verbales Derivat zu erschließen. Für Photios heißt
das Verb ,laut aussprechen', während Hesych, der weitere Lemmata mit dem
Präfix ΐβύ anführt (erklärt als eine ionische Form für ,viel, groß'), für die
Bedeutung ,schreien' plädiert. Die Etymologika (Et. gen. = Et. magn., Et. Gud.)
bieten hingegen eine Herleitung vom Vogel Ibis.
Textgestalt Für Telekleides’ Wortlaut hat Kaibel (in Kassel-Austin z.St.)
an ίβυκινίσαντες bzw. ΐβύ κινήσαντες gedacht (vgl. hier unten, Interpretation,
S. 273). Bei Photios ist nur ΐβύ- μέγα tradiert, während και ίβυκηνίσαντες
eine Ergänzung durch Naber 1864 ist. Bei Hesych (Hsch. i 136) lautet die
überlieferte Lesart ίβυκινήσαντες, das erst vom ,Antistoecharius‘ (r) in ίβυ-
κηνίσαντες korrigiert wurde,221 da sonst Hesych nur die Lemmata ΐβύ (i 131)
und ΐβύει (i 133) sowie ίβυκινήσαι (i 135) bietet, das wiederum in ίβυκηνίσαι
vom ,Antistoecharius‘ (r) korrigiert wurde. Ganz andere Wege geht das Ety-
mologicum genuinum, von dem sowohl das Etymologicum magnum wie das
Etymologicum Gudianum abhängen: ausgehend vom Lemma Ibykos wird hier
eine Verbindung zum Ibis auch für ίβυκηνίσαι gezogen, wobei der ohnedies in-
trikate lexikographische Sachverhalt sich weiter kompliziert, indem die Form
βουκηνίσαι eingeführt wird - eine Kontamination mit βυκανίζειν, βυκινίζειν
,in Horn blasen' (Lehnwort aus dem lat. bucinare-, vgl. Kock 1223: „confuderunt

221 Zum sog. Antistoecharius (r) vgl. Latte 1953, xvi: „grammaticus ignotus qui saeculo
fere octavo antistoecharium quod vocant composuit [...] Eiusdem Antistoecharii
copiis usum esse videtur Antistoecharium cod. Vat. Gr. 23(r) ab Reitzen-
steinio indicatur (Ind. lect. Rost. 1891/2) multo tarnen uberius“.
© Heidelberger Akademie der Wissenschaften