Θεοί (fr. 24)

105

tos bios (Ath. 6.267e-268d): in generale sulla questione cfr. Oellacher 1916,
137-139; Geissler 1969, 32-33. Tale proposta di datazione è dunque un’ipotesi
da tenere certamente in considerazione, ma non costituisce ovviamente un
riferimento cronologico sicuro.

fr. 24 K-A (25 Kock)
έπειθ’ όταν πινώμεθ’ ή διψώμεθα,
εύχόμεθα προς τούθ’ fó οίνος ωκαιρας γενου
ούκ άστου καί πηλουγωψ φέρω παίζων άμα
καύθις γεγένηται τούτο πέντε καί δύο
1 πινώμεθ’ Α: πεινώμεθ’ Bergk: πεινώμεν Emperius 2 τούθ’ ό οίνος ωκαιρας
γενου Α: τούθ’ ό οίνος εΰκερας γενοΰ Casaubon: τούτ’ οίνος ώ κεράς γενού Valckenaer:
οίνον ώ κεράς δίδου Bergk: τούτ’ οίνος εύ κεκραμένον vel κεκρασμένον Kock: τούτ’ ώ
οίνος ώ κρέας γενού Kaibel 3 ούκ άστου καί πηλουγω Α: κάς τού καπήλου ’γώ
Canter, fortasse recte: ασκόν τε καί πέλεκυν Viljoen 4 καύθις Musurus: καυθείς
Α: κεύθύς Bergk δύο Dindorf: δύω Α
poi, quando beviamo ο siamo assetati,
preghiamo questo fil vino dkairas diventa
ouk astou kai pèlougò']' porto scherzando al contempo
e poi questo è diventato un ‘cinque e due’
Ath. 10.426e-427a
o'ì δ’ επιτεταμένος χρώμενοι τω ποτω δύο ο’ίνου έπινον προς πέντε ϋδατος. Νικοχάρης
γούν έν Αμυμώνη προς τοϋνομα παίζων·... (Nicoch. fr. 2 Κ-Α). τά παραπλήσια εϊρηκε
καί έν Λημνίαις (Nicoch. fr. 16 Κ-Α). Άμειψίας δ’ έν Άποκοτταβίζουσιν· ... (Amips. fr.
4 Κ-Α). Εϋπολις Αίξί·... (Eup. fr. 6 Κ-Α). Έρμιππος Θεοϊς- έπειθ’ δταν-πέντε καί δύο.
e quelli che alzavano il gomito bevevano di solito due porzioni di vino a fronte di
cinque di acqua. Nicocare nell’Amymonè, per esempio, scherza sul nome: ... (Nicoch.
fr. 2 K-A). Analogamente ha detto anche nelle Lèmniai (Nicoch. fr. 16 K-A). Amipsia
poi negli Apokottabizontes:... (Amips. fr. 4 K-A). Eupoli nelle Aiges:... (Eup. fr. 6 K-A).
Ermippo nei Theoi: “poi, quando-‘cinque e due’”.

Metro Trimetro giambico