Μοΐραι (fr. *47)

181

fr. *47 K-A (46 Kock)

βασιλεύ σατύρων, τί ποτ’ ούκ έθέλεις
δόρυ βαστάζειν, άλλα λόγους μεν
περί τού πολέμου δεινούς παρέχη,
ψυχή δε Τέλητος ϋπεστιν;
5 κάγχειριδίου δ’ άκόνη σκληρά
παραθηγομένης βρύχεις κοπίδος,
δηχθε'ις α’ίθωνι Κλέωνι
3 παρέχη Υ: παρέχεις S 4 ψυχή δέ Τέλητος ϋπεστιν Emperius: ψυχήν δέ Τέλητος
ύπέστη Υ: ψυχήν δέ Τέλητος ύπέστης S: ψυχήν δ’ άτέλεστος ύπεξίστης Kock: ψυχή
δ’ άτέλεστος ϋπεστιν Glover: ψυχή δ’ ατελής δσ’ ύπέστη Kaibel ΰπεστίν <σοι>;
Zielmski 5 ακοή Glover 6 παραθηγομένης Dacier: παραθηγομένην S:
παραθηγομένη Υ βρύχεις Anonymus: βρύχει Υ: βραχεί S κοπίδος Koraes:
κοπίδας SY παραθηγομένου βρύκεις κοπίδας Meineke: παραθηγομένη βρύχεις
κοπίς ώς Kraus
re dei satiri, perché mai non vuoi
imbracciare la lancia, ma discorsi
sulla guerra mirabili offri,
mentre sussiste in te Γanimo di Telete?
5 E, se un coltello su cote dura
è affilato come un pugnale, tu batti i denti,
tormentato dallo scintillante Cleone

Piu. Per. 33.6-8
έκεΐνος τό τ’ άστυ συγκλείσας καί καταλαβών πάντα φυλακαίς προς ασφάλειαν,
έχρήτο τοΐς αύτοΰ λογισμοΐς, βραχέα φροντίζων των καταβοώντων και δυσχεραινό-
ντων. καίτοι πολλοί μέν αύτώ των φίλων δεόμενοι προσέκειντο, πολλοί δέ των εχθρών
άπειλοΰντες καί κατηγοροΰντες, χοροί δ’ ήδον άσματα καί σκώμματα προς αισχύνην,
έφυβρίζοντες αύτοΰ τήν στρατηγίαν ώς άνανδρον καί προϊεμένην τά πράγματα τοΐς
πολεμίοις. έπεφύετο δέ καί Κλέων ήδη, διά τής προς έκεΐνον οργής τών πολιτών πο-
ρευόμενος έπί τήν δημαγωγίαν, ώς τά άνάπαιστα ταΰτα δηλοΐ ποιήσαντοςΈρμίππου·
βασιλεΰ-Κλέωνι.
quello (scil. Pericle), avendo serrato la città e occupato ogni postazione con guardie
per la sicurezza, si serviva dei suoi stratagemmi, senza badare a chi strepitava ed
era insofferente. E invero molti degli amici bisognosi si rivolgevano a lui, mentre
molti dei nemici lo minacciavano e accusavano, e i cori cantavano canti e vergognosi
sberleffi, oltraggiando la sua strategia come pusillanime e rinunciataria a favore dei
nemici. E cresceva anche Cleone ormai e, a causa dell’ira dei cittadini contro Pericle,
si faceva strada verso la guida del popolo come mostrano questi anapesti di Ermippo:
“re-Cleone”.