DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.37675#0156
156
A. von Domaszewski:
den hat der Fälscher die beiden Söhne der Zenobia nicht, denn der
echte Text der Vita Gallieni sagt: 13, 1 per idem tempus Odencitus
insidiis consobrini sui interemptus est cum filio Herode, quem et
ipsum imperatorem appellaverat. Tum Zenobia, uxor eius, quod par-
vuli essent filii eius, qui supererant, Herennianus et Timolaus, ipse
suscepit Imperium diuque rexit, non muliebriter1 neque more femineo.
Denn das ist fast wörtlich die Angabe des Zosimus 1, 39, 2 έπεί δέ
διατριβών κατά την ’Έμισαν καί τινα γενέθλιον άγων εορτήν έξ έπιβουλής
άνηρέθη, των έκεΐσε πραγμάτων αντιλαμβάνεται Ζηνοβία, συνοικούσα μέν
ΌδαινάΤω, φρονήματι δέ άνδρείω χρωμένη καί διά των έκείνω συνόντων την
ί'σην είσφέρουσα τοις πράγμασιν έπιμέλειαν und es bestätigt dies weiter
Syncellus 717, 3 δολοφονείται υπό τίνος ΏδενάΕου τουνομα καί
αύτοΰ ·— καί διαφθείρουσιν Ώδέναθον του Ώδενάθου φονευτήν οί τούτου
δορυφόροι, Ζηνοβία δέ τή γαμέτη αύτοΰ την αρχήν της έώας έγχειρίζουσι.
Zonaras 3, 146, 16 Ούτος ό Ώδέναθος — τελευταΐον υπό του
ίδιου άδελφόπαιδος άνηρέΑη. έν γάρ Εήρα τω Αείω συνών εκείνος, έπεί
Αηρίον έξέΑορε, προεπεχείρησε καί τον Αήρα βαλών άνεΐλεν · ό δέ Ώδέ-
ναΑος ήγανάκτησε καί ήπείλησε τω άνεψιω. Ό δέ ούκ έπαύσατο, άλλά
καί δίς καί τρις τούτο έποίησε. καί όργισΑείς ό ΏδέναΑος άφείλετο τον
ίππον αύτοΰ · τοΰτο δέ εις μεγάλην ύβριν τοίς βαβράροις λογίζεται.
άχΑόμενος τοίνυν ό νεανίας ήπείλει τω Αείω · ό δέ διά τοΰτο τοΰτον
έδέσμησεν. ειτα ό πρεσβύτερος των Ώδενάθου υιών λυώήναι τον δέσμιον
τον πατέρα ήτήσατο · κάκείνος λυθ-είς συμποσιάζοντι τω Ώδενάθω
έπελ-θ-ών μετά ξίφους κάκείνον άνεΐλε καί τον έκείνου υιόν, δι5 ούπερ
έλέλυτο. άνηρέθη δέ κάκείνος, τινών έπι-9-εμένων αύτω.
Die ganze Überlieferung beruht auf Eusebius und diese Er-
zählung ist ein echter λόγος nach der Art des Herodot, ein wert-
voller Zug zur Sittengeschichte der Araber jener Zeit2. Nöldeke
schreibt mir: „Bei άδελφόπαις liegt der Verdacht nahe, daß das
eine ungenaue Wiedergabe des arabischen Ibn Amm filius patrui
sei (Patruus und Avunculus werden im Arabischen streng unter-
schieden), also Vetter, nicht Neffe. Die Vetterschaft vom Vater
her wird bei den Arabern gern betont.“
Demnach ist das άδελφόπαις des Zonaras nur Auslegung des
άνεψιός der Erzählung und consobrinus nennt ihn auch die Vita
Gallieni. Dann aber verdient der Name Herodes für den in Pal-
myra mehrfach vertretenen Ούρώδης vollen Glauben. Heren-
1 Horaz carm. 1, 37, 22.
2 Vgl. S. 99.
A. von Domaszewski:
den hat der Fälscher die beiden Söhne der Zenobia nicht, denn der
echte Text der Vita Gallieni sagt: 13, 1 per idem tempus Odencitus
insidiis consobrini sui interemptus est cum filio Herode, quem et
ipsum imperatorem appellaverat. Tum Zenobia, uxor eius, quod par-
vuli essent filii eius, qui supererant, Herennianus et Timolaus, ipse
suscepit Imperium diuque rexit, non muliebriter1 neque more femineo.
Denn das ist fast wörtlich die Angabe des Zosimus 1, 39, 2 έπεί δέ
διατριβών κατά την ’Έμισαν καί τινα γενέθλιον άγων εορτήν έξ έπιβουλής
άνηρέθη, των έκεΐσε πραγμάτων αντιλαμβάνεται Ζηνοβία, συνοικούσα μέν
ΌδαινάΤω, φρονήματι δέ άνδρείω χρωμένη καί διά των έκείνω συνόντων την
ί'σην είσφέρουσα τοις πράγμασιν έπιμέλειαν und es bestätigt dies weiter
Syncellus 717, 3 δολοφονείται υπό τίνος ΏδενάΕου τουνομα καί
αύτοΰ ·— καί διαφθείρουσιν Ώδέναθον του Ώδενάθου φονευτήν οί τούτου
δορυφόροι, Ζηνοβία δέ τή γαμέτη αύτοΰ την αρχήν της έώας έγχειρίζουσι.
Zonaras 3, 146, 16 Ούτος ό Ώδέναθος — τελευταΐον υπό του
ίδιου άδελφόπαιδος άνηρέΑη. έν γάρ Εήρα τω Αείω συνών εκείνος, έπεί
Αηρίον έξέΑορε, προεπεχείρησε καί τον Αήρα βαλών άνεΐλεν · ό δέ Ώδέ-
ναΑος ήγανάκτησε καί ήπείλησε τω άνεψιω. Ό δέ ούκ έπαύσατο, άλλά
καί δίς καί τρις τούτο έποίησε. καί όργισΑείς ό ΏδέναΑος άφείλετο τον
ίππον αύτοΰ · τοΰτο δέ εις μεγάλην ύβριν τοίς βαβράροις λογίζεται.
άχΑόμενος τοίνυν ό νεανίας ήπείλει τω Αείω · ό δέ διά τοΰτο τοΰτον
έδέσμησεν. ειτα ό πρεσβύτερος των Ώδενάθου υιών λυώήναι τον δέσμιον
τον πατέρα ήτήσατο · κάκείνος λυθ-είς συμποσιάζοντι τω Ώδενάθω
έπελ-θ-ών μετά ξίφους κάκείνον άνεΐλε καί τον έκείνου υιόν, δι5 ούπερ
έλέλυτο. άνηρέθη δέ κάκείνος, τινών έπι-9-εμένων αύτω.
Die ganze Überlieferung beruht auf Eusebius und diese Er-
zählung ist ein echter λόγος nach der Art des Herodot, ein wert-
voller Zug zur Sittengeschichte der Araber jener Zeit2. Nöldeke
schreibt mir: „Bei άδελφόπαις liegt der Verdacht nahe, daß das
eine ungenaue Wiedergabe des arabischen Ibn Amm filius patrui
sei (Patruus und Avunculus werden im Arabischen streng unter-
schieden), also Vetter, nicht Neffe. Die Vetterschaft vom Vater
her wird bei den Arabern gern betont.“
Demnach ist das άδελφόπαις des Zonaras nur Auslegung des
άνεψιός der Erzählung und consobrinus nennt ihn auch die Vita
Gallieni. Dann aber verdient der Name Herodes für den in Pal-
myra mehrfach vertretenen Ούρώδης vollen Glauben. Heren-
1 Horaz carm. 1, 37, 22.
2 Vgl. S. 99.