Metadaten

Immisch, Otto; Heidelberger Akademie der Wissenschaften / Philosophisch-Historische Klasse [Hrsg.]
Sitzungsberichte der Heidelberger Akademie der Wissenschaften, Philosophisch-Historische Klasse (1919, 7. Abhandlung): Agatharchidea — Heidelberg, 1919

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.37684#0023
Lizenz: Freier Zugang - alle Rechte vorbehalten
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
Agatharchidea.

23

d. h. similiter stabilem atque in adulescentia1. Es entwickelt sich
also bei zunehmendem Alter ein chronisches Leiden; der ent-
sprechende Text bei Diodor heißt: ΐδιόν δέ τι παρά τοΐς έγχωρίοις
συμβαίνει περί τούς ήσθενηκότας ύπο μακράς νόσου τά σώματα.
Der Grund und die Wirkung der Krankheit wird nun bei beiden
z. T. wörtlich übereinstimmend geschildert in einer Weise, die so-
fort zeigt, daß irgend eine pneumatische und zwar eine Per-
spirationstheorie im Hintergrund steht. Photius: διαπνεομένου του
σώματος ύπ’ άκράτου καί τμητικής δυνάμεως καί την σύμμετρον
πύκνωσιν έπί πλεΐον άγούσης, ώστε άγειν εις έκλυσιν έσχάτην.
Diodor: διαπνεομένου γάρ του σώματος ύπ’ άκράτου καί τμητικής2
<ρύσεως καί τής συγκρίσεοος των όγκων εις άραίοομα συναγομένης
εκλυσις επακολουθεί δυσβοήθητος. Die übermäßig stark wirkende
δύναμις oder φύσις ist natürlich die εύωδία, vom Gegenmittel sagt
Photius τοΐς τοιούτοις άφαιρουνται την άγαν ευώδη τής έπιφοράς
υπερβολήν und Diodor einfach καταμαχόμενοι την υπερβολήν τής
εύωδίας. Die zur Erkrankung führende Wirkung — das Resultat ist
εκλυσις 'Erschöpfung’ oder 'Mattigkeit’, ein auch Aristoteles ge-
läufiger Ausdruck — kommt nach Photius zustande dadurch, daß
der starke Zustrom des anreizenden Pneuma die σύμμετρος πύκνωσις
dermaßen weiter verdichtet, daß sie eben das σύμμετρον, den
gesunden Normalzustand, verliert. Ein Übermaß an πύκνωσις
erweist sich als der Krankheitsgrund. Das Nähere hat Diodor
erhalten. Offenbar sind die Düfte körperlich3 gedacht, nach peri-
patetischer Weise (Menoneia 30, 52 f.: σώματα γάρ έστιν κατά
το λόγω θεωρητον τά άποσπώμενα άπο των άρωμάτο^ν). Das ein-
geatmete Duftpneuma führt also kleine ογκοι mit sich. Deswegen
fährt Diodor nach den Worten διαπνεομένου γάρ τού σώματος ύπ’
άκράτου καί τμητικής φύσεως fort: καί τής συγκρίσεοος των ογκο^ν εις
άραιώματα συναγομένης. Denn so, Plural statt des überlieferten
άραίωμα, ist zuversichtlich zu lesen. Es kann ja keine Frage
1 Denn es geht vorher: τό γάρ ενδελεχές έκ νηπίου κινεί μέν τήν
αΐσθησιν ήττον, άμβλυτέραν δέ κατασκευάζει, μεταβολής τοΐς βίοις ούχ ύπο-
κειμένης.
2 Das Wort wie π. πνεύμ. 485 a 29 μία τις φορά καί δύναμις ή τμητική
του πυράς. Jäger hat recht getan, seine Konjektur τηκτική (Herrn. 48,
1913, 60) nicht in den Text zu setzen.
3 Vgl. Diodor 3, 34, 3 über die Luft in diesen heißen Gegenden: διά
τήν υπερβολήν τής άφ’ ήλιου θερμασίας κατά τον τής μεσημβρίας καιρόν ούδέ
συνοράν άλλήλους οί παρεστώτες δύνανται διά τήν παχύτητα τής περί τον άέρα
πυκνώσεως.
 
Annotationen
© Heidelberger Akademie der Wissenschaften