DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.29140#0414
4io
CONFESSIO TETRAPOLITANA
fo 2; r Gratia et pax. Diu admodum est, quod nullis nos mutuis literis salutamus,
cum illud non modo syncera videtur dilectio requirere, verum etiam non
absque fructu abiret, nisi mutuam cohortationem, quae apostolis tanti
fuit tamque studiose obseruata, censeamus infrugiferam. Equidem video,
multis intermissionem literarum remissionem etiam peperisse dilectionis, ;
quod vtrunque ferendum erat, nisi etiam diuersitatem inuexisset senten-
tiae, atque inde quoque animorum, ne quid inchristianius dicam, simul-
tatem. Neque enim prophanas dumtaxat sed et sacras experimur, si non
dissoluere, certe obscurare amicicias rt]v ajtQoorjyoQtav. Certe quibus vnus
animus in eodem Christo, quib[us] eadem spes in vno Deo 1 , horum maior 10
debebat esse familiaritas. Si negocia verbi praeteximus, quod ego soleo,
non minoribus distringebatur Paulus et quam sollicite nihilominus
operam dedit, vt singulis fere in Domino fratribus animum suum et
minime vulgarem charitatem subinde literis testaretur, ac velut christi
foedus cum ipsis renouaret. Proinde qui video et ab exemplo Apostolico i 5
et omnino a natura charitatis alienum esse, adeo cum absentibus fratribus
familiaritatem remitere, praesertim tam vicinis. Cum Paulo et hoc inter
verbi negocia habebo, literis subinde fratribus et Domini erga nos gratiam
indicare et vicissim de eorum successu sciscitari, vt ex mutua fide vicis-
sim consolemur et cohortemur. Hoc non adeo nuper mecum decreui, zo
quod et Capito noster pridem amplexus est, ac reliqui hic nostri Sym-
mystae 2 3 . Commodum autem me huius admonuit vxor minoris heri tui,
pia mulier, quae vtinam sui fratres queat suos parentes reddere. Quare
omnem occupationem, hcet multis sim circumseptus, huic posthabui et
haec tibi scribere institui. 25
Primum omnibus parochijs pergimus Christum annunciare abiectis
vniuersis, quae Domini verbo non sunt instituta. Siue autem nostra, siue
populi aut vtrorumque, quod citra dubium verum est, culpa fiat, longe
plures habemus, qui verbum audiant, quam credant. Adeo rari apparent
in multis verae fidei fructus, quanquam appareant in aliquibus; non esse 30
multos electos plus nimio verum experimur. Coenobia quaedam eua-
cuantur, quaedam alia ratione commoda abolentur. Ludorum reforma-
tionem quottidie expectamus?, item et quattuor missarum, quae in quat-
fo 23 v tuor collegijs primis 4 , per se- | natum relictae sunt. Pridem etiam christia-
nia psallendi ratio per Senatum Canonicis, postquam nullae horae (quas 35
vocant) canuntur, oblata fuit, sed quia illis, quae Christi sunt, nondum
probari coeperunt, et alia multa negocia Senatum distinent, adhuc in
templis praeter missas illas sileturP
1. Eph 4,4. 2. Vgl. dazu B. Riggenbach und P. Griinberg in: RE 3, S. 716.
3. Zur Reformation des Schulwesens in Straßburg vgl. unsere Ausgabe II, S. 387 fr.
4. Nämlich im Münster, in St. Thomas, Alt- und Jung-St.-Peter.
3. Zu den kultischen Reformen in Straßburg bis zum September 1525 vgl. unsere
Ausgabe II, S. 423-425 mit den entsprechenden Gutachten dort S. 432-469.
CONFESSIO TETRAPOLITANA
fo 2; r Gratia et pax. Diu admodum est, quod nullis nos mutuis literis salutamus,
cum illud non modo syncera videtur dilectio requirere, verum etiam non
absque fructu abiret, nisi mutuam cohortationem, quae apostolis tanti
fuit tamque studiose obseruata, censeamus infrugiferam. Equidem video,
multis intermissionem literarum remissionem etiam peperisse dilectionis, ;
quod vtrunque ferendum erat, nisi etiam diuersitatem inuexisset senten-
tiae, atque inde quoque animorum, ne quid inchristianius dicam, simul-
tatem. Neque enim prophanas dumtaxat sed et sacras experimur, si non
dissoluere, certe obscurare amicicias rt]v ajtQoorjyoQtav. Certe quibus vnus
animus in eodem Christo, quib[us] eadem spes in vno Deo 1 , horum maior 10
debebat esse familiaritas. Si negocia verbi praeteximus, quod ego soleo,
non minoribus distringebatur Paulus et quam sollicite nihilominus
operam dedit, vt singulis fere in Domino fratribus animum suum et
minime vulgarem charitatem subinde literis testaretur, ac velut christi
foedus cum ipsis renouaret. Proinde qui video et ab exemplo Apostolico i 5
et omnino a natura charitatis alienum esse, adeo cum absentibus fratribus
familiaritatem remitere, praesertim tam vicinis. Cum Paulo et hoc inter
verbi negocia habebo, literis subinde fratribus et Domini erga nos gratiam
indicare et vicissim de eorum successu sciscitari, vt ex mutua fide vicis-
sim consolemur et cohortemur. Hoc non adeo nuper mecum decreui, zo
quod et Capito noster pridem amplexus est, ac reliqui hic nostri Sym-
mystae 2 3 . Commodum autem me huius admonuit vxor minoris heri tui,
pia mulier, quae vtinam sui fratres queat suos parentes reddere. Quare
omnem occupationem, hcet multis sim circumseptus, huic posthabui et
haec tibi scribere institui. 25
Primum omnibus parochijs pergimus Christum annunciare abiectis
vniuersis, quae Domini verbo non sunt instituta. Siue autem nostra, siue
populi aut vtrorumque, quod citra dubium verum est, culpa fiat, longe
plures habemus, qui verbum audiant, quam credant. Adeo rari apparent
in multis verae fidei fructus, quanquam appareant in aliquibus; non esse 30
multos electos plus nimio verum experimur. Coenobia quaedam eua-
cuantur, quaedam alia ratione commoda abolentur. Ludorum reforma-
tionem quottidie expectamus?, item et quattuor missarum, quae in quat-
fo 23 v tuor collegijs primis 4 , per se- | natum relictae sunt. Pridem etiam christia-
nia psallendi ratio per Senatum Canonicis, postquam nullae horae (quas 35
vocant) canuntur, oblata fuit, sed quia illis, quae Christi sunt, nondum
probari coeperunt, et alia multa negocia Senatum distinent, adhuc in
templis praeter missas illas sileturP
1. Eph 4,4. 2. Vgl. dazu B. Riggenbach und P. Griinberg in: RE 3, S. 716.
3. Zur Reformation des Schulwesens in Straßburg vgl. unsere Ausgabe II, S. 387 fr.
4. Nämlich im Münster, in St. Thomas, Alt- und Jung-St.-Peter.
3. Zu den kultischen Reformen in Straßburg bis zum September 1525 vgl. unsere
Ausgabe II, S. 423-425 mit den entsprechenden Gutachten dort S. 432-469.