DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.29140#0430
426
CONFESSIO TETRAPOLITANA
Sed interim etiam homo est, suos labores sentit, se traduci et fidem sibi
derogari, cum id etiam ignominiam Christi Et pusillorum scandalum
vergatur k , quomodo non doleretur, si hic modum excedat, vt nemo non
peccat. poterat id Charitas condonare 1 . Nobis certe in eo displicet, quod
Luthero nunquam scripserit, praesertim postquam euicit sohs scripturis
et non Lutheri commentarijs suos docuisse. Cum non veritum sciamus
fo 21 r sepe Lutherum insigniter präedicare 20 , Etiam non | probamus, quod tam
ipse, quam alij non pauci in Euangehj functione plane non contem-
nendi, tantopere offenduntur Hbertate, et confidentia scribendi, qua
Luthjerus] vbique vtitur, vt nuper in libello quodam 2 ?: »Es müß ja recht
sin, was ich schrib vnd iere«, quasi uero non possit aHcubi labi. Nam
horum m sunt, quos longe inferior quam christiana amicitia condonare
debebat.
De Ecolampadio, quid refert praedicare, quem innocentissfimum] et
constantissfimum], vt quicquam nouet, nemo ignorat, nisi cui penitus
uir incognitus est n . Is vnus contra potentissfimos] et acerrimos hostes
EuangeHon tuetur basileae, quem qui deiecerit, is basilea verbi publicam
praedicationem eiecerit. Ecqui non omnibus viribus incumberemus, ne
hi tanti Christi ministri contemnantur, taceo, ne errorum magistri tradu-
cantur.
Non dubitamus, si res Ecclesiarum apud Heluetios nostrae et aliarum
Rhenanae prouinciae Lutherus pernosset, jndubie sanctiorem habendam
apud omnes tantorum virorum famam et fidem pro virifi curaret.
Ne desinas igitur, Gregori, orare et obsecrare, donec pacem ab illis
impetres, hoc est, si nequeant de Eucharistia consentire, quod non
dubitaremus, semel omnes impietatis reliquias subuersurum, saitem non
habeant hos hostes ferant, hac eos vel fide vel opinione esse, qui uicissim
ferent ipsos et infirmitati dabunt, quod tam rigide hic tropum reijciunt,
idque tantum, vt presentem carnem statuant, adeo per se inutilem, vt de
eius presentia non vacet vel cogitare, pie se in Eucharistia se° habenti,
hoc est, sedulo Christo pro se mortuo gratias agenti.
De nobis id, quod res est et compertum habes, testeris. Hactenus
docemus vsum, et quaestionem de presente carne contemnimus, facite
hoc in meam commemorationem^ vrgemus, jmpanationem in totum tace-
mus 2 9. Contra eam nemo adhuc docuit, quanquam quidam nostrum
k) vergat B. - 1) Text: condenare, condonare B. - m) hi B. - n) sit B. - o) (se) B.
26. Vgl. dazu Rott, Anm. 30, der hier die Schlußreden Zwinglis zitiert (CR 89
Zw 2, S. 157).
27. »Ein Sendbrief von dem harten Büchlein wider die Bauern«, Juli 1525 (WA 18,
S. 384-401); das Zitat dort S. 401.
28. Lc 22,19; iCorn,24f.
29. Zu dieser Einstellung Straßburgs verw T eist Rott auf Capitos Schrift von Ende
CONFESSIO TETRAPOLITANA
Sed interim etiam homo est, suos labores sentit, se traduci et fidem sibi
derogari, cum id etiam ignominiam Christi Et pusillorum scandalum
vergatur k , quomodo non doleretur, si hic modum excedat, vt nemo non
peccat. poterat id Charitas condonare 1 . Nobis certe in eo displicet, quod
Luthero nunquam scripserit, praesertim postquam euicit sohs scripturis
et non Lutheri commentarijs suos docuisse. Cum non veritum sciamus
fo 21 r sepe Lutherum insigniter präedicare 20 , Etiam non | probamus, quod tam
ipse, quam alij non pauci in Euangehj functione plane non contem-
nendi, tantopere offenduntur Hbertate, et confidentia scribendi, qua
Luthjerus] vbique vtitur, vt nuper in libello quodam 2 ?: »Es müß ja recht
sin, was ich schrib vnd iere«, quasi uero non possit aHcubi labi. Nam
horum m sunt, quos longe inferior quam christiana amicitia condonare
debebat.
De Ecolampadio, quid refert praedicare, quem innocentissfimum] et
constantissfimum], vt quicquam nouet, nemo ignorat, nisi cui penitus
uir incognitus est n . Is vnus contra potentissfimos] et acerrimos hostes
EuangeHon tuetur basileae, quem qui deiecerit, is basilea verbi publicam
praedicationem eiecerit. Ecqui non omnibus viribus incumberemus, ne
hi tanti Christi ministri contemnantur, taceo, ne errorum magistri tradu-
cantur.
Non dubitamus, si res Ecclesiarum apud Heluetios nostrae et aliarum
Rhenanae prouinciae Lutherus pernosset, jndubie sanctiorem habendam
apud omnes tantorum virorum famam et fidem pro virifi curaret.
Ne desinas igitur, Gregori, orare et obsecrare, donec pacem ab illis
impetres, hoc est, si nequeant de Eucharistia consentire, quod non
dubitaremus, semel omnes impietatis reliquias subuersurum, saitem non
habeant hos hostes ferant, hac eos vel fide vel opinione esse, qui uicissim
ferent ipsos et infirmitati dabunt, quod tam rigide hic tropum reijciunt,
idque tantum, vt presentem carnem statuant, adeo per se inutilem, vt de
eius presentia non vacet vel cogitare, pie se in Eucharistia se° habenti,
hoc est, sedulo Christo pro se mortuo gratias agenti.
De nobis id, quod res est et compertum habes, testeris. Hactenus
docemus vsum, et quaestionem de presente carne contemnimus, facite
hoc in meam commemorationem^ vrgemus, jmpanationem in totum tace-
mus 2 9. Contra eam nemo adhuc docuit, quanquam quidam nostrum
k) vergat B. - 1) Text: condenare, condonare B. - m) hi B. - n) sit B. - o) (se) B.
26. Vgl. dazu Rott, Anm. 30, der hier die Schlußreden Zwinglis zitiert (CR 89
Zw 2, S. 157).
27. »Ein Sendbrief von dem harten Büchlein wider die Bauern«, Juli 1525 (WA 18,
S. 384-401); das Zitat dort S. 401.
28. Lc 22,19; iCorn,24f.
29. Zu dieser Einstellung Straßburgs verw T eist Rott auf Capitos Schrift von Ende