DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.29140#0426
421
CONFESSIO TETRAPOLITANA
eoque Lutherum, Philippum, Pomeranum 1 ac totam ipsorum scholam 1
ex animo colere ac venerarj, ut quorum ministerio illam fehc[issime]
hactenus propagatam agnoscamus. Eadem uero causa etiam Oecolampa-
dium, Zuinglium ac alios quosdam a nobis amari ac suspici, quod certo
nobis constet. Quantum de hominibus certi aliquid constare potest pari
illos fide, etsi forte non pari ingenij dexteritate praeditos, christi negotium
agere.
Hinc, qui fieret, vt non maximopere doleat, hos christiani exercitus
duces inter sese hostilibus criminationibus committi, et quod per se
foediss[imum] sit, eundem Christum docentibus, non per omnia conue-
nire, et quod hinc, supra quam dici queat Ecclesiae praesertim infirmiores
offendantur. Quis enim, ut Christi doctrinam, nusquam non modestiam
et dilectionem mutuam inculcantis, amplectatur, cuius professores et
quidem primores, Adeo parum modestiae et dilectionis videat pre se
ferre? Quis sustineat illis habere fidem, qui sibi ipsis inter se fidem dero-
gant? Quomodo ijs, que praedicant, ut verbis domini certa fide auditores
nitantur, quando ipsis inter se non conuenit, idque circa rem per se parui
quidem momenti, quo magis foedum, magnos eius causa digladiari,
vulgo vero maximj, quo periculosius etiam est dissidium ataue indignius
his, qui ad aedificandum, non destruendum a domino sunt constituti.
Scimus quidem oportere hereses esse, ut, qui probati sunt, manifestentur 1 , et
Dominum neque ignorare neque neglecturum suosq quantumhbet nos
insaniamus. Sed nihilominus uae nobis, si etiam vel minimo puello scanda-
lum obiecerimus 4 .
Deinde expone nobis bonam adhuc spem esse, gratiam inter illos posse
sarciri, et nubeculam huiusce dissensionis nostra socordia merente at-
tamen ad nostram probationem, non damnationem, immissam, posse
commode depelli, quod et pij sint, qui dissentiunt et non circa magna
dissentiunt, vtrique enim confitentur, sola nos christi morte et nulla re
externa saluari, Vsumque Eucharistiae, circa quam dissidetur, qui est
panem calicemque sumere et mortem domini annunciare 5 , potissimum
populo inculcandum. |
fo i 9 v Rationem sarcien[de] gr[ati]e b hanc existimamus fore commodam, ut
cum in summa rei nobis pulchre conueniat et dissensio tantum sit de
presentia carnali corporis christi in pane benedictionis, illis hanc adseren-
tibus, quod hoc est corpus meum putent vTzaQXTixojQ intelligendum, Istis
a) scolam B..- b) so B.
1. Melanchthon und Bugenhagen.
2. 1 Cor 11,19.
3. Ps 69,34.
4. Mt 18,6; Mc 9,42; Lc 17,2.
5. 1 Cor 11,26.
CONFESSIO TETRAPOLITANA
eoque Lutherum, Philippum, Pomeranum 1 ac totam ipsorum scholam 1
ex animo colere ac venerarj, ut quorum ministerio illam fehc[issime]
hactenus propagatam agnoscamus. Eadem uero causa etiam Oecolampa-
dium, Zuinglium ac alios quosdam a nobis amari ac suspici, quod certo
nobis constet. Quantum de hominibus certi aliquid constare potest pari
illos fide, etsi forte non pari ingenij dexteritate praeditos, christi negotium
agere.
Hinc, qui fieret, vt non maximopere doleat, hos christiani exercitus
duces inter sese hostilibus criminationibus committi, et quod per se
foediss[imum] sit, eundem Christum docentibus, non per omnia conue-
nire, et quod hinc, supra quam dici queat Ecclesiae praesertim infirmiores
offendantur. Quis enim, ut Christi doctrinam, nusquam non modestiam
et dilectionem mutuam inculcantis, amplectatur, cuius professores et
quidem primores, Adeo parum modestiae et dilectionis videat pre se
ferre? Quis sustineat illis habere fidem, qui sibi ipsis inter se fidem dero-
gant? Quomodo ijs, que praedicant, ut verbis domini certa fide auditores
nitantur, quando ipsis inter se non conuenit, idque circa rem per se parui
quidem momenti, quo magis foedum, magnos eius causa digladiari,
vulgo vero maximj, quo periculosius etiam est dissidium ataue indignius
his, qui ad aedificandum, non destruendum a domino sunt constituti.
Scimus quidem oportere hereses esse, ut, qui probati sunt, manifestentur 1 , et
Dominum neque ignorare neque neglecturum suosq quantumhbet nos
insaniamus. Sed nihilominus uae nobis, si etiam vel minimo puello scanda-
lum obiecerimus 4 .
Deinde expone nobis bonam adhuc spem esse, gratiam inter illos posse
sarciri, et nubeculam huiusce dissensionis nostra socordia merente at-
tamen ad nostram probationem, non damnationem, immissam, posse
commode depelli, quod et pij sint, qui dissentiunt et non circa magna
dissentiunt, vtrique enim confitentur, sola nos christi morte et nulla re
externa saluari, Vsumque Eucharistiae, circa quam dissidetur, qui est
panem calicemque sumere et mortem domini annunciare 5 , potissimum
populo inculcandum. |
fo i 9 v Rationem sarcien[de] gr[ati]e b hanc existimamus fore commodam, ut
cum in summa rei nobis pulchre conueniat et dissensio tantum sit de
presentia carnali corporis christi in pane benedictionis, illis hanc adseren-
tibus, quod hoc est corpus meum putent vTzaQXTixojQ intelligendum, Istis
a) scolam B..- b) so B.
1. Melanchthon und Bugenhagen.
2. 1 Cor 11,19.
3. Ps 69,34.
4. Mt 18,6; Mc 9,42; Lc 17,2.
5. 1 Cor 11,26.