188

Phrynichos

come più usuale (cfr. Suid. Θ 331 [= Ps.-Zonar. p. 1044.1-2]: θηλάζειν- ενεργητι-
κός ήμεΐς άντιλαμβανόμεθα τού ρήματος, έπί των παιδιών των θηλαζόντων),
è in realtà attestato soltanto nella koiné, laddove, come segnala Fozio (Θ 156), oi
άρχαίοι πάντες [...], μάλιστα οί’Ίωνες, riconoscevano a θηλάζειν un impiego
esclusivamente transitivo (θηλάζειν τό τρέφειν τώ γάλακτι).206

fr. 31 (30 Κ.)
Phot, π 408 [g, z] = Suid. π 668 [AGVM]
Παρθένοι- τάς’Ερεχθέως θυγατέρας οΰτως έλεγον καί έτίμων ήσαν (έτιμώρησαν Suid.
GVM, ύπήρχον Suid. A) δε τον άριθμόν έξ (έξω Suid. V)· πρεσβυτάτη μεν Πρωτογένεια-
δευτέρα δε (δε om. Suid. G) Πανδώρα- τρίτη Πρόκρις- τέταρτη Κρέουσα- πέμπτη
Ώρείθυια- έκτη Χθονία- τούτων λέγεται Πρωτογένεια καί Πανδώρα δούναι έαυτάς
σφαγήναι υπέρ τής χώρας, στρατιάς {Suid.: στρατείας Phot., corr. Porson II, ρ. 397.13)
έλθούσης έκ Βοιωτίας- έσφαγιάσθησαν (έσφαγίσθησαν Suid. V) δε έν τώ Ύακίνθω
καλουμένω πάγω υπέρ των Σφενδονίων (-νών corr. Meineke FCG ILI, ρ. 592)· διό Kai
ούτως καλούνται Παρθένοι Ύακινθίδες, καθάπερ μαρτυρεί Φανόδημος έν
τή ε' Ατθίδι, μεμνημένος τής τιμής αύτών καί Φρύνιχος Μονοτρόπω (καί Φρ. Μ. om.
Suid. A)
Parthénoi (= “Vergini”): con questo epiteto si indicavano e veneravano le figlie di
Eretteo. Erano in tutto sei. La primogenita (si chiamava) Protogenia, la secondogenita
Pandora. Poi, in ordine di nascita, venivano: Procri, Creùsa, Orizia e Ctonia. Di queste
(figlie), a quanto raccontano, Protogenia e Pandora avrebbero scelto di sacrificarsi
per la (salvezza della) loro patria che aveva subito un attacco nemico proveniente
dalla Beozia. Furono dunque immolate sul colle detto Giacinto, ubicato oltre Sfendonie
(?);207 il che spiega perché le si indichi come parthénoi hyakinthides (=
“vergini Giacinzie”), secondo quanto attesta Fanodemo (FGrHist 325 F 4) nel quinto
libro della (sua) Atthis, in cui ricorda gli onori che vennero loro tributati; anche Frinico
nel Monotropos
Bibliografia Meineke FCG ILI, pp. 591-592 [Mov. fr. xii]; Meineke Ed.min.
pp. 232-233 [Mov. fr. xii]; Bothe PCGF, p. 214 [Mov. fr. 12]; Kock CAPI, p. 378;

206 Cfr. Lys. 1. 9: ή μήτηρ αύτό [= τό παιδίον] έθήλαζεν (il passo è citato da Suid. Θ
331 [= Ps.-Zonar. p. 1044.3-4], come esempio dell’uso “passivo”, παθητικώς, del
verbo, έπί γυναικός παρεχούσης γάλα); vd. inoltre Poli. IL 163: θηλάζειν γάρ
καλείται τό τον μαστόν έπισχεϊν; schol. [FVMOUQ] Lue. Sol. 4 (= ρ. 37.4-5): τίτθας
θηλαζόντων] ή τίτθη θηλάζει, ό δέ άντιστρέψας έφη “τά παιδία θηλάζει”.
207 Sulla possibile ubicazione di tale località si rimanda a Sennino (2010, pp. 105-106).