Metadaten

Sellner, Harald [VerfasserIn]; Eberhard Karls Universität Tübingen [Grad-verleihende Institution] [Hrsg.]
Klöster zwischen Krise und correctio: monastische "Reformen" im Hochmittelalterlichen Flandern — Klöster als Innovationslabore, Band 3: Tübingen, 2016

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.48960#0281
Lizenz: Freier Zugang - alle Rechte vorbehalten

DWork-Logo
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
5. Die zeitgenössischen Texte als Überreste der correctio | 277

ßerordentliche Schmerzen und Mühen. Galbert bemerkt, dass aus dem jungen kräf-
tigen Mann nun ein Mann wurde, mit dessen Körper nichts mehr anzufangen war.1146
Da er vor Schmerz kaum mehr sprechen konnte, verlangte er zwischenzeitlich mit
Handzeichen nach dem Viaticum, da er glaubte sterben zu müssen.1147 Soweit sollte
es aber noch nicht kommen. Fulchard hatte furchtbare Schmerzen, die nur im Liegen
auf dem Rücken zu ertragen waren. Wenn er sich zu den Mahlzeiten an den Tisch
begeben habe, habe er mit einer Hand seinen Bruch gehalten, während er mit der
anderen Hand das Essen zum Mund führte. Dies habe ihm aber sehr große Mühen
bereitet und mit großem Gejammer und »Klagen, die bis zu den Wolken reichten«,
habe er sich dann wieder hingelegt. Er hütete daher das Bett und hatte stets Angst
aufzustehen. Wenn er doch zur Tür herein oder heraus musste, habe er sich zuvor
auf die Schwelle gesetzt.1148 Gott habe Bruder Fulchard aber nicht ohne Rat und
Hilfe alleine gelassen. Zum einen nahm sich ein Mönch aus Anchin namens Siger,
der damals in Marchiennes weilte, Fulchards an. Er habe ihn getröstet, indem er auf
das Schicksal Hiobs verwies, der seine Proben geduldig ertrug. Die Geduld werde
schließlich von Gott vergolten und die Krankheit in ewigen Trost umgewandelt.1149
corpus funeribus exequiis, fidelium more, urnae commissum diligenter pro modo suo composuerat;
animam vero debitis saluti animarum obsequiis, crebris suffuses lacrymis, ultimum vale faciens, Repa-
ratori omnium commendaverat. In offensionem ergo scandali, trabem longam latamque & nimis pon-
derosam, ab introit chori usque ad valvas temple porrectam, in tenebris noctis, cruribus per eamdem
mediam divaricates, offendit; super quam quoque gravem casum faciendo, graviter eliso corpore resili-
vit. Tune sero, jussu solo nomini Abbatis Fulchardi, sic temere positam (ad hoc tarne nut postmodum,
radiis lignorum in transversum in modum scalae ex utraque parte fixis, aptaretur ad acensum turris)
quam multa paria hominium vix possent efferre, viribus praesumptis, quibusdam tantum levigamentis
suppositis, in partem alteram, juxta parietes temple non sine ingenti dispendio corporis sui amovisse
solus, etiam sero doluit vehementer. Sensit enim post modicum, non sine gravi gemitu & moerore,
utroque pertuso inguine, propria permutata sede, de superioribus ad inferior meatum quaerere viscera;
& paulatim de soliditatis suae, ut ita dicam, solio, miserabili eventu, in infima genitalium defluere.«
1146 Galbert, Patrocinium, c. 1, S. 141C: »Ecce, paulo ante juvenis validus & fortis, & (ut ita dicam) exul-
tans ut gigas ad currendum viam, jam non valet parentis terrae recte incedendo figere semitam, nedum
operari. Ad nullos quippe usus utile corpus, ferme in vicem trunci redactum erat.«
1147 Galbert, Patrocinium, c. 1, S. 141C: »Signis aliquando & nutibus, quibus poterat, manuum potius quam
verbis, Viaticum Dominicum expetebat; & quasi statim moriturus necessario percipiebat.«
1148 Galbert, Patrocinium, c. 1, S. 141C-D: »Omni enim hora pertaesus vitae, neque Stare, neque sedere,
vix jacere solummodo supinus valebat; sed vel ad dextrum vel sinistrum latus se inclinare nequibat. Et
quid per singula? Jam neque vivere pro desiderio suo poterat. Si quando ad mensam residebat (nam
cibis quandoque miserum corpus refici oportebat) utroque genu ad invicem reflex, sinsitram genitalibus
manum, ne pateret ex toto intestinis aditus, apponebat; dextra vero appositos ori cibos, ad refocillan-
dum potius quam ad reficiendum stomachum, in vacuam lacunam ventris trajiciebat. Namque ingen-
ti labore, multo ejulatu, & fere ad nubes emisso clamore, ipsa, quae effundebantur, exta, resupinata
ventris superficie, spiritu ferme vitam exhalante, reponebat; hisque conatu longo relocates, herum ea,
miserabili eventu, exire formidabat: [...] Si quando tarnen necesse erat egredi ostium vel ingredi, prius
faciebat sessionem super limen ostii; sieque pedentim, alternatim, sigillatim ultra limen misere crura
exponebat.«
1149 Galbert, Patrocinium, c. 1, S. 141D-E: »Verumtamen qui justo judicio, utpote justus Judex, juste de
eo judicaverat, expertem consilii vel auxilii non ex toto eum reliquerat. Nam benignam consolationem
cujusdam religiosi viri Aquicinctensis monachi, nomine Sigeri, tune in ordine inibi commanentis, per
 
Annotationen
© Heidelberger Akademie der Wissenschaften