DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30651#0413
5
10
15
20
25
7. quid de baptismate infantium sentiendum
409
probari teque palam ipsorum dogmata iam illic profiteri ¹ .Aliam mentem tibi
esse tuae prae se ferunt literae, quibus credere malo ² .Nam et de nobis scimus,
quam gloriati sint illic, quasi ipsorum blasphemias rece- | Fvb |pissemus.
Non potest aliud, qui est pater mendacii ³ .Terruit tamen me quod scribis, te
hanc quaestionem nondum audere attingere et Hilarium ⁴ in hac laborasse, te
ista excussurum. Mi frater, nondum constat tibi, Dominum Iesum pro te carnem
factum, idque ex diva virgine Maria? Soletne ludere nobiscum Deus in
scripturis suis? Quid, quaeso, est, esse fructum ventris, fructum lumborum
nasci et nasci ex vera matre et Domini genealogiam non ad Abraham ⁵ tantum,
sed Adam ⁶ usque perduci? Nam Ioseph non fuisse patrem eius, scriptura
diserte fatetur. Hilarium vero tu ais hic laborasse. Bone deus, quam necesse
est orare nos: »Ne inducas nos in tentationem« ⁷ !Tam diserte, tam clare,
tam expresse hic sanctus vir, nullis non locis, Dominum nostrum carnem
suam ex diva virgine assumpsisse confitetur ⁸ .
Sub finem scribis, quod nos non parum recreavit, vos nondum docere contra
Baptismum parvulorum nec eum | Fvja |abrogaturos, nisi audito antea Ecclesiarum
iudicio. Id facias, te per Dominum nostrum Iesum Christum, per
sanctam eius Ecclesiam, per omnia, quae tibi merito chara esse debent, oro,
obsecro, obtestor. Sponsa Christi est Ecclesia ⁹ ,cui ministrandum est religione
summa. Vaeilli, qui hanc temerare ausit!
Postremo hortaris, ut etiam si in uno et altero dogmate dissentiamus, vinculum
charitatis ¹⁰ ne rumpamus, sed iunctis operis veritatem quisque pro se
eruamus et Ecclesiam in suum locum, in solidum veritatis fundamentum restituamus.
Hoc ultimum dum spectaveris et secutus fueris, mi frater, utEccle-
siam, quae aliud fundamentum habere non potest quam Christum ¹¹ ,exhoc
fundamento instaures, non convellas, Dominum nostrum Iesum Christum
unicum nostrum servatorem praedicaveris nec ullis, qui hunc pariter confi-
1. Zum unbestreitbaren Einfluß Hoffmans auf die Theologie Rothmanns vgl. Deppermann,
Melchior Hoffman, S. 296–302; Bakker/Stayer/Driedger, Rothmann, S. 116–120,
S.135–138 und passim; Klötzer, Melchiorites and Münster.
2. Briefe Rothmanns an Bucer, abgesehen von dem in ›Quid de baptismate‹ zitierten
Brief vom August/September 1533 (Brecht, Theologie Bernhard Rothmanns, S. 68), sind
nicht erhalten. Vielleicht denkt Bucer auch an Rothmanns ›Confessio Doctrinae‹ vom
23.Januar 1532, die sich völlig in den Bahnen der Theologie Luthers und Zwinglis bewegt
(Edition in: Stupperich, Schriften Bernhard Rothmanns, S. 68–77; entscheidend zur Interpretation
und historischen Einordnung: Brecht, Theologie Bernhard Rothmanns, S. 53–57).
3. Joh 8,44.
4. Möglicherweise gemeint sind Hilarius von Poitiers, Liber II ad Constantium 6f. (PL
10, Sp.567–569; CSEL 65, S.200–202) und ders., Detrinitate 2,1 (PL 10, Sp.50f.).
5. Vgl. Mt 1,1–16.
6. Vgl. Lk 3,23–38.
7. Mt 5,13; Lk11,4.
8. Vgl. Hilarius von Poitiers, Detrinitate 2,24f. (PL 10, Sp. 66f.).
9. Apk 19,7; 21,9; vgl. auch BOL 1, S.19,33; BDS 5, S.271,8; BDS 12, S.74,6, S.125,8,
S. 333,25 und S.535,20.
10. Vgl. Kol 3,14.
11. I Kor 3,11.
10
15
20
25
7. quid de baptismate infantium sentiendum
409
probari teque palam ipsorum dogmata iam illic profiteri ¹ .Aliam mentem tibi
esse tuae prae se ferunt literae, quibus credere malo ² .Nam et de nobis scimus,
quam gloriati sint illic, quasi ipsorum blasphemias rece- | Fvb |pissemus.
Non potest aliud, qui est pater mendacii ³ .Terruit tamen me quod scribis, te
hanc quaestionem nondum audere attingere et Hilarium ⁴ in hac laborasse, te
ista excussurum. Mi frater, nondum constat tibi, Dominum Iesum pro te carnem
factum, idque ex diva virgine Maria? Soletne ludere nobiscum Deus in
scripturis suis? Quid, quaeso, est, esse fructum ventris, fructum lumborum
nasci et nasci ex vera matre et Domini genealogiam non ad Abraham ⁵ tantum,
sed Adam ⁶ usque perduci? Nam Ioseph non fuisse patrem eius, scriptura
diserte fatetur. Hilarium vero tu ais hic laborasse. Bone deus, quam necesse
est orare nos: »Ne inducas nos in tentationem« ⁷ !Tam diserte, tam clare,
tam expresse hic sanctus vir, nullis non locis, Dominum nostrum carnem
suam ex diva virgine assumpsisse confitetur ⁸ .
Sub finem scribis, quod nos non parum recreavit, vos nondum docere contra
Baptismum parvulorum nec eum | Fvja |abrogaturos, nisi audito antea Ecclesiarum
iudicio. Id facias, te per Dominum nostrum Iesum Christum, per
sanctam eius Ecclesiam, per omnia, quae tibi merito chara esse debent, oro,
obsecro, obtestor. Sponsa Christi est Ecclesia ⁹ ,cui ministrandum est religione
summa. Vaeilli, qui hanc temerare ausit!
Postremo hortaris, ut etiam si in uno et altero dogmate dissentiamus, vinculum
charitatis ¹⁰ ne rumpamus, sed iunctis operis veritatem quisque pro se
eruamus et Ecclesiam in suum locum, in solidum veritatis fundamentum restituamus.
Hoc ultimum dum spectaveris et secutus fueris, mi frater, utEccle-
siam, quae aliud fundamentum habere non potest quam Christum ¹¹ ,exhoc
fundamento instaures, non convellas, Dominum nostrum Iesum Christum
unicum nostrum servatorem praedicaveris nec ullis, qui hunc pariter confi-
1. Zum unbestreitbaren Einfluß Hoffmans auf die Theologie Rothmanns vgl. Deppermann,
Melchior Hoffman, S. 296–302; Bakker/Stayer/Driedger, Rothmann, S. 116–120,
S.135–138 und passim; Klötzer, Melchiorites and Münster.
2. Briefe Rothmanns an Bucer, abgesehen von dem in ›Quid de baptismate‹ zitierten
Brief vom August/September 1533 (Brecht, Theologie Bernhard Rothmanns, S. 68), sind
nicht erhalten. Vielleicht denkt Bucer auch an Rothmanns ›Confessio Doctrinae‹ vom
23.Januar 1532, die sich völlig in den Bahnen der Theologie Luthers und Zwinglis bewegt
(Edition in: Stupperich, Schriften Bernhard Rothmanns, S. 68–77; entscheidend zur Interpretation
und historischen Einordnung: Brecht, Theologie Bernhard Rothmanns, S. 53–57).
3. Joh 8,44.
4. Möglicherweise gemeint sind Hilarius von Poitiers, Liber II ad Constantium 6f. (PL
10, Sp.567–569; CSEL 65, S.200–202) und ders., Detrinitate 2,1 (PL 10, Sp.50f.).
5. Vgl. Mt 1,1–16.
6. Vgl. Lk 3,23–38.
7. Mt 5,13; Lk11,4.
8. Vgl. Hilarius von Poitiers, Detrinitate 2,24f. (PL 10, Sp. 66f.).
9. Apk 19,7; 21,9; vgl. auch BOL 1, S.19,33; BDS 5, S.271,8; BDS 12, S.74,6, S.125,8,
S. 333,25 und S.535,20.
10. Vgl. Kol 3,14.
11. I Kor 3,11.