DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30530#0128
[ 508 ]
124
1. consilium admodum paternum
num ex iis, qui alioqui protestantibus non consentiunt adhuc habeat nostra
Germania, Qui dum haec mala imminere provident, melius publicae et saluti
et tranquillitati consultum | Giib| cupiunt, et fideli studio, cum occasio offeretur,
declarabunt. ¹
Sed sunt etiam proh dolor perfidiosi quidam et impii patriae proditores, qui 5
vel execrabili ᵛ mercede conducti, vel quia sic improbi sunt natura, ut etiam
sine precio malefacere ipsos delectet, Intestini belli semina huc illuc spargunt,
variis aculeis animos hinc inde exasperant, ubi aliquid est praeparatum, subiectis
facibus accendunt ignem, ubi scintillam aliquam conceptam vident, fomenta
adhibent et malarum artium flabellis flammam excitant. Nec quieturi 10
videntur, donec uno incendio totam Germaniam viderint conflagrare. Et quia
eiusmodi facinoribus volunt inclarescere, non invidebo illis honorem suum.
Quanquam omnes commemorare nec volo nec possum, sed in Heldio et
Fusco quam insigne par videmus ad omnes nequiciae numeros comparatum?
Quorum prior Germaniam per multos iam annos variis factionibus lace- 15
rando hoc consecutus est, ut deo hominibusque sit exosus, nec secus ab omnibus
bonis ac infaustum aliquod ominosumque portentum refugiatur, et tamen
novas identidem nocendi occasiones reperiat. Alter ex tenebricoso aliquo coeno
non ita pridem emersus, unde etiam nomen retinet, quo moram compenset
strenua ʷ sedulitate cursitando, prae- | G iii a | hensando, satagendo tur- 20
bare, si quid est tranquilli et compositi, non desinit. Et quo virus suum latius
evomat, sanguinariis dialogis ² ad caedes et strages clementissimum Caesarem
aliosque principes instigat. His hodie emissariis utitur sanctissimus pater
ad columen rerum suarum sustinendum. Ac ne quis dubitet ex genuina et
quasi domestica sedis Apostolicae cohorte ipsos esse omnibus vitae partibus 25
testatum faciunt se non esse a Romana sanctitate degeneres. Nec a privilegiis
abstinent, quae solis curialibus alias conceduntur.
Nam quod furvus ipse puellam adhuc viro imparem beluina ac prorsus
monstrosa intemperie stuprando ita graviter violavit, ut paulo post sit mortua,
et misera matre contumeliae orbitatisque iniuriam persequente, disruptis le- 30
gum ac iudiciorum vinculis impune evaserit, quis ex singularibus illis Romanensium
privilegiis esse neget? ³ Hoc obiter volui iudicare, ut qui salvam
v) Drf. ex-execrabili.
w) Drf. strennua.
1. Zum Satzbau vgl. Augustijn, Die Autorschaft, S. 262, Anm.43.
2. Wohl gemeint sind die oben (S. 100, Anm. 2) erwähnten Schriften Konrad Brauns. In
einem Brief an Landgraf Philipp von Hessen vom 4. Februar 1541 bezeichnet Bucer wahrscheinlich
Brauns ›Etliche Gespräche abermals zwüschen dem Hoffrathe vnd den zweyen
Gelerten‹ als »mordtdialogen« (Lenz II, Nr. 115, S.7). Vgl. hierzu auch Augustijn, Die Autorschaft,
S. 256 und 260.
3. Zu diesem Vorwurf gegen Konrad Braun vgl. Augustijn, Die Autorschaft, S.260 f.
124
1. consilium admodum paternum
num ex iis, qui alioqui protestantibus non consentiunt adhuc habeat nostra
Germania, Qui dum haec mala imminere provident, melius publicae et saluti
et tranquillitati consultum | Giib| cupiunt, et fideli studio, cum occasio offeretur,
declarabunt. ¹
Sed sunt etiam proh dolor perfidiosi quidam et impii patriae proditores, qui 5
vel execrabili ᵛ mercede conducti, vel quia sic improbi sunt natura, ut etiam
sine precio malefacere ipsos delectet, Intestini belli semina huc illuc spargunt,
variis aculeis animos hinc inde exasperant, ubi aliquid est praeparatum, subiectis
facibus accendunt ignem, ubi scintillam aliquam conceptam vident, fomenta
adhibent et malarum artium flabellis flammam excitant. Nec quieturi 10
videntur, donec uno incendio totam Germaniam viderint conflagrare. Et quia
eiusmodi facinoribus volunt inclarescere, non invidebo illis honorem suum.
Quanquam omnes commemorare nec volo nec possum, sed in Heldio et
Fusco quam insigne par videmus ad omnes nequiciae numeros comparatum?
Quorum prior Germaniam per multos iam annos variis factionibus lace- 15
rando hoc consecutus est, ut deo hominibusque sit exosus, nec secus ab omnibus
bonis ac infaustum aliquod ominosumque portentum refugiatur, et tamen
novas identidem nocendi occasiones reperiat. Alter ex tenebricoso aliquo coeno
non ita pridem emersus, unde etiam nomen retinet, quo moram compenset
strenua ʷ sedulitate cursitando, prae- | G iii a | hensando, satagendo tur- 20
bare, si quid est tranquilli et compositi, non desinit. Et quo virus suum latius
evomat, sanguinariis dialogis ² ad caedes et strages clementissimum Caesarem
aliosque principes instigat. His hodie emissariis utitur sanctissimus pater
ad columen rerum suarum sustinendum. Ac ne quis dubitet ex genuina et
quasi domestica sedis Apostolicae cohorte ipsos esse omnibus vitae partibus 25
testatum faciunt se non esse a Romana sanctitate degeneres. Nec a privilegiis
abstinent, quae solis curialibus alias conceduntur.
Nam quod furvus ipse puellam adhuc viro imparem beluina ac prorsus
monstrosa intemperie stuprando ita graviter violavit, ut paulo post sit mortua,
et misera matre contumeliae orbitatisque iniuriam persequente, disruptis le- 30
gum ac iudiciorum vinculis impune evaserit, quis ex singularibus illis Romanensium
privilegiis esse neget? ³ Hoc obiter volui iudicare, ut qui salvam
v) Drf. ex-execrabili.
w) Drf. strennua.
1. Zum Satzbau vgl. Augustijn, Die Autorschaft, S. 262, Anm.43.
2. Wohl gemeint sind die oben (S. 100, Anm. 2) erwähnten Schriften Konrad Brauns. In
einem Brief an Landgraf Philipp von Hessen vom 4. Februar 1541 bezeichnet Bucer wahrscheinlich
Brauns ›Etliche Gespräche abermals zwüschen dem Hoffrathe vnd den zweyen
Gelerten‹ als »mordtdialogen« (Lenz II, Nr. 115, S.7). Vgl. hierzu auch Augustijn, Die Autorschaft,
S. 256 und 260.
3. Zu diesem Vorwurf gegen Konrad Braun vgl. Augustijn, Die Autorschaft, S.260 f.