DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30530#0643
5
10
15
ii.1. confessio tetrapolitana
639
rum tantum, sed simul delitiarum vite huius quarumlibet abstinentia sit.
Quale enim hoc ieiunium ˡ , spetiem tantum mutare lautitiarum, id quod
etiam qui hodie religiosiores habentur solent. Cum divus Criso[stomus] non
agnoscat ᵐ ieiunium, si ⁿ sine cibis etiam ⁿ ad vesperam vsque permaneamus,
nisi cum abstinentia ciborum a noxiis quoque continentiam exhibeamus, et
circa spiritualium rerum studium multum otii ᵒ impendamus.
Nullum esse querendum in precibus et ieiuniis meritum ᵖ
Deinde et hoc qʳ nostri ecclesiastae ʳ circa ieiunia et preces emendandum docuerunt,
ˢ ne quid meriti aut iustificationis in eis quereretur ˢ . Gratia enim per
fidem sicut salvi, ita et iusti reddimur Et de operibus legis inter quae et preces
et ieiunia numerantur, sic scripsit Paul[us] ad Gal. 5[4–5]: »Christus vobis
factus est otiosus, quicumque per legem iustificamini, a gratia excidistis«. Nos
enim spiritu | 244 ʳ |ex ᵗ fide spem iustitiae expectamus, Precandum igitur
est ᵘ , ut a deo accipiamus ᵛ Ieiunandum, ut precemur expeditius carnemque in
offitio contineamus ᵛ . Hunc solum finem usumque precum et ieiuniorum ʷ et
scriptura et patrum ˣ scripta ʷ prescribunt, Quibus si etiam ita incumberemus,
ut nihil hic in nobis posset ʸ desiderari ᶻ , et caetera quoque ᵃ Universa legis ᵃ
perficeremus, adhuc tamen fatendum esset, nos servos esse inutiles, quid igitur
nobis ᵇ fingemus meriti ᵇ ? ˣ
l) ieiunium, quae abstinentia: a, A.
m) agnoscat esse: A.
n)–n) in totum etiam sine cibis, et: A.
o) operae: a.
p) meritum. Cap. X: A.
q) davor gestr.: nos: d.
r)–r) ecclesiastae nostri: A.
s)–s) quod vulgo homines doceri solent, nescio quid meriti et iustificationis, hisce sibi actionibus
quaerere: A.
t) et: A.
u) est, sed: A.
v)–v) non ut illi hinc quicquam conferamus. Ieiunandum ut precemur ex peditius, carnemque
in officio contineamus, non ut apud Deum aliquid nobis mereamur: A.
w)–w) tam scriptura quam Patrum praescripta: a.
x)–x) cum scripta, tum exempla praescribunt. Ad haec sic res nostrae habent, ut si etiam
tanta cum religione precari et ieiunare possemus, demum omnia quaecunque Deus nobis iniunxit,
perficere, ut amplius nihil a nobis requiri posset, quod hactenus nemo mortalium unquam
praestitit, adhuc tamen fateri oporteret, nos servos esse inutiles. Quid igitur nobis meriti
fingemus?: A.
y) danach gestr.: dum: d.
z) Schrf.: desidarari: d.
a)–a) legis universa: a.
b)–b) meriti adfingemus: a.
Nihil nos ieiuniis
et precibus mereri
10
15
ii.1. confessio tetrapolitana
639
rum tantum, sed simul delitiarum vite huius quarumlibet abstinentia sit.
Quale enim hoc ieiunium ˡ , spetiem tantum mutare lautitiarum, id quod
etiam qui hodie religiosiores habentur solent. Cum divus Criso[stomus] non
agnoscat ᵐ ieiunium, si ⁿ sine cibis etiam ⁿ ad vesperam vsque permaneamus,
nisi cum abstinentia ciborum a noxiis quoque continentiam exhibeamus, et
circa spiritualium rerum studium multum otii ᵒ impendamus.
Nullum esse querendum in precibus et ieiuniis meritum ᵖ
Deinde et hoc qʳ nostri ecclesiastae ʳ circa ieiunia et preces emendandum docuerunt,
ˢ ne quid meriti aut iustificationis in eis quereretur ˢ . Gratia enim per
fidem sicut salvi, ita et iusti reddimur Et de operibus legis inter quae et preces
et ieiunia numerantur, sic scripsit Paul[us] ad Gal. 5[4–5]: »Christus vobis
factus est otiosus, quicumque per legem iustificamini, a gratia excidistis«. Nos
enim spiritu | 244 ʳ |ex ᵗ fide spem iustitiae expectamus, Precandum igitur
est ᵘ , ut a deo accipiamus ᵛ Ieiunandum, ut precemur expeditius carnemque in
offitio contineamus ᵛ . Hunc solum finem usumque precum et ieiuniorum ʷ et
scriptura et patrum ˣ scripta ʷ prescribunt, Quibus si etiam ita incumberemus,
ut nihil hic in nobis posset ʸ desiderari ᶻ , et caetera quoque ᵃ Universa legis ᵃ
perficeremus, adhuc tamen fatendum esset, nos servos esse inutiles, quid igitur
nobis ᵇ fingemus meriti ᵇ ? ˣ
l) ieiunium, quae abstinentia: a, A.
m) agnoscat esse: A.
n)–n) in totum etiam sine cibis, et: A.
o) operae: a.
p) meritum. Cap. X: A.
q) davor gestr.: nos: d.
r)–r) ecclesiastae nostri: A.
s)–s) quod vulgo homines doceri solent, nescio quid meriti et iustificationis, hisce sibi actionibus
quaerere: A.
t) et: A.
u) est, sed: A.
v)–v) non ut illi hinc quicquam conferamus. Ieiunandum ut precemur ex peditius, carnemque
in officio contineamus, non ut apud Deum aliquid nobis mereamur: A.
w)–w) tam scriptura quam Patrum praescripta: a.
x)–x) cum scripta, tum exempla praescribunt. Ad haec sic res nostrae habent, ut si etiam
tanta cum religione precari et ieiunare possemus, demum omnia quaecunque Deus nobis iniunxit,
perficere, ut amplius nihil a nobis requiri posset, quod hactenus nemo mortalium unquam
praestitit, adhuc tamen fateri oporteret, nos servos esse inutiles. Quid igitur nobis meriti
fingemus?: A.
y) danach gestr.: dum: d.
z) Schrf.: desidarari: d.
a)–a) legis universa: a.
b)–b) meriti adfingemus: a.
Nihil nos ieiuniis
et precibus mereri