DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30530#0646
642 ii.1. confessio tetrapolitana
inde ait, se metuere, ne frustra erga eos laboraverit ᵐ cap. 4[11]. Atque hortatur
cap. 5[1]: »In libertate igitur qua christus nos liberavit, state et ne rursus iugo
servitutis implicemini« ᵐ .
Iam constat Monachatum nihil aliud esse quam servitutem humanarum traditionum
et plane servitutem ⁿ huiusmodi, qualem nominatim Paulus locis 5
quos adduximus damnavit. Omnino enim ᵒ spe meritorum apud deum qui
monachatum profitentur, inventis illis hominum sese devovent. Unde et ᵖ
creditur neminem posse rursus ab eis resilire. Proinde cum corpus et spiritus
noster dei sint, qui nos alioqui sui iuris nempe a se conditos, etiam pretio sanguinis
filii emit, 1. Chor. 6[20], haud potest christianis licere q votis se servituti 10
isti Monasticae qᵒ mancipare ʳ , multo minus quam servis ˢ suos ᵗ mutare dominos
ˢ . Ad haec inficiari non potest per huiusmodi ᵘ vota vivendi mandatis
hominum induci ᵛ necessitatem, ut solet ʷ transgrediendi legem dei, Mathei
15[3–4]. ˣ Lex siquidem ˣ dei requirit, ut christianus ʸ Magistratui, parentibus,
propinquis ac ᶻ aliis quibuslibet ᵃ | 245 ʳ | quos illi deus ᵇ fecerit proximos 15
et ipsius ope indigos ᵇ adduxerit, pro virili inserviat, quocumque in loco aut
tempore modove usus illorum poposcerit. Tum illud vivendi genus amplectatur,
quo maxime ᶜ rationibus proximorum ᵈ consulere valeat, nec celibatum
deligat ᵉ nisi datum ipsi ᶠ sit propter regnum celorum, Hoc est, causa promovendae
pietatis gloriaeque dei, Seipsum castrare, ultro ᵍ matrimonio abdicato. 20
m)–m) hortaturque, ut in libertate, qua eos Christus liberasset, stare velint neque rursus
iugo servitutis implicari: A.
n) fehlt in A.
o)–o) qui monachatum profitentur, inventis illis hominum spe meritorum sese devovent.
Unde tantum piaculum faciunt, ab illis se ad Christi libertatem recipere. Proinde cum tam
corpus quam spiritus noster Dei sint, idque duplici nomine, conditionis et redemptionis,
haud potest Christianis licere se monasticae isti servituti: A.
p) fehlt in a.
q)–q) se votis Monasticae isti servituti: a.
r) fehlt in a.
s)–s) dominos mutare suos: a.
t) prophanis, suos: A.
u) huiusmodi mancipationem et: A.
*v) von Bucer über der Zeile nachgetragen für gestr.: etiam inductam: d; etiam inductam:
a; fehlt in A.
w) semper solet, induci: A.
x)–x) Siquidem lex: a.
y) fehlt in a.
z) et: a.
a) quibuslibet Christianus: a.
b)–b) proximos fecerit, et ei iuvandos: A.
c) fehlt in A.
d) proximorum praecipue: A.
e) diligat: a.
f) fehlt in A.
g) fehlt in A.
inde ait, se metuere, ne frustra erga eos laboraverit ᵐ cap. 4[11]. Atque hortatur
cap. 5[1]: »In libertate igitur qua christus nos liberavit, state et ne rursus iugo
servitutis implicemini« ᵐ .
Iam constat Monachatum nihil aliud esse quam servitutem humanarum traditionum
et plane servitutem ⁿ huiusmodi, qualem nominatim Paulus locis 5
quos adduximus damnavit. Omnino enim ᵒ spe meritorum apud deum qui
monachatum profitentur, inventis illis hominum sese devovent. Unde et ᵖ
creditur neminem posse rursus ab eis resilire. Proinde cum corpus et spiritus
noster dei sint, qui nos alioqui sui iuris nempe a se conditos, etiam pretio sanguinis
filii emit, 1. Chor. 6[20], haud potest christianis licere q votis se servituti 10
isti Monasticae qᵒ mancipare ʳ , multo minus quam servis ˢ suos ᵗ mutare dominos
ˢ . Ad haec inficiari non potest per huiusmodi ᵘ vota vivendi mandatis
hominum induci ᵛ necessitatem, ut solet ʷ transgrediendi legem dei, Mathei
15[3–4]. ˣ Lex siquidem ˣ dei requirit, ut christianus ʸ Magistratui, parentibus,
propinquis ac ᶻ aliis quibuslibet ᵃ | 245 ʳ | quos illi deus ᵇ fecerit proximos 15
et ipsius ope indigos ᵇ adduxerit, pro virili inserviat, quocumque in loco aut
tempore modove usus illorum poposcerit. Tum illud vivendi genus amplectatur,
quo maxime ᶜ rationibus proximorum ᵈ consulere valeat, nec celibatum
deligat ᵉ nisi datum ipsi ᶠ sit propter regnum celorum, Hoc est, causa promovendae
pietatis gloriaeque dei, Seipsum castrare, ultro ᵍ matrimonio abdicato. 20
m)–m) hortaturque, ut in libertate, qua eos Christus liberasset, stare velint neque rursus
iugo servitutis implicari: A.
n) fehlt in A.
o)–o) qui monachatum profitentur, inventis illis hominum spe meritorum sese devovent.
Unde tantum piaculum faciunt, ab illis se ad Christi libertatem recipere. Proinde cum tam
corpus quam spiritus noster Dei sint, idque duplici nomine, conditionis et redemptionis,
haud potest Christianis licere se monasticae isti servituti: A.
p) fehlt in a.
q)–q) se votis Monasticae isti servituti: a.
r) fehlt in a.
s)–s) dominos mutare suos: a.
t) prophanis, suos: A.
u) huiusmodi mancipationem et: A.
*v) von Bucer über der Zeile nachgetragen für gestr.: etiam inductam: d; etiam inductam:
a; fehlt in A.
w) semper solet, induci: A.
x)–x) Siquidem lex: a.
y) fehlt in a.
z) et: a.
a) quibuslibet Christianus: a.
b)–b) proximos fecerit, et ei iuvandos: A.
c) fehlt in A.
d) proximorum praecipue: A.
e) diligat: a.
f) fehlt in A.
g) fehlt in A.