DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.42032#0027
1. Francesco Piccolpasso an Nikolaus von Cues
27
volatilia celi superbi similiter et requiescunt sub ramis eius. Ego
quidem sub hac spe firma persisto in opi<ni>one, ymmo ratione
qua semper fui neque eciam occultaui tempore periculosiori. Neque
eim inde recedere sine anime preiudicio possem, cum ne < uni-
versitas > quidem rerum seu fortunarum aut sublimitatum uel digni-
tatum mundanarum anime alicuius equiparari potest* 1.
Ad quod uidemus iam ut principes laicos et eum, quem de
scismate infamabant et anctorem aiebant, principem meum2, per
se primo excitatum pene omnes incendere, nec dubito omnes quippe
in vnam sentenciam conuenturos, quo fiat „vnum ouile et vnus
pastor'‘3, quod spretis Grecis in orientali ecclesia fieri non potest.
Eos igitur collueremur de munere4 oblatos et partim quoque in-
dustria et labore tuis. Rethe iactemus in altum in eius nomine,
qui et verbo et exemplo docuit piscari homines5, et rethe impleri
fecit omnium piscium genere6, ita ut et omne hominum genus com-
prehendat nec pereant semper innumerabilia animarum milia gen-
tilium et aliorum uel prorsus infidelium uel ydolatrancium aut
dampnabiliter variancium a vere fidei norma, que ex domino salva-
tore nostro lhesu Christo. A qua sententia et gaudio quicumque
discrepauerit, inter oues suas annumerari nequit, quantumcumque
nominetur Christianus. Inani siquidem appellacione fulcitur, qui-
cumque contrarius est sue denominacionis operibus, ut qui bene
loquitur et male facit, ymmo grauiori dampnacione dignissimus,
dum abutitur bono et operatur malum seducitque quoscumque in-
cautos improba communicacione benignitatis et vocabuli, eo dignior
omni supplicio, [259] quo splendidior quis est dignitate, potentia
et maioritate quoue pontificatu siue preeminencia. Vnde ego ipse
pertimesco, qui non modo michi consulere, sed et errantes ad uiam
reducere pro dei potencia deputatus sum indignus. Quare, ut finem
faciam, congaudeo tecum pro felicibus auspicijs, que iam se ex-
hibent ad rem sanctam desperacione propulsa. Flagroque ego et,
6 anime ] omnes B 8 aictorem B 14 verbojvno B piscari
+ aci B 16 pereant ] pemant B 21 Christianos B 26 omnium H
27 ergo B
1 Vgl. Mattii. 16, 26.
2 d. h. Filippo Maria Anglo Visconti, Herzog von Mailand.
3 Joh. 10, 16.
4 Vermutlich dei zu ergänzen.
5 Vgl. Luk. 5, 4ff.
6 Vgl. Matth. 13, 47.
5
10
15
20
25
30
27
volatilia celi superbi similiter et requiescunt sub ramis eius. Ego
quidem sub hac spe firma persisto in opi<ni>one, ymmo ratione
qua semper fui neque eciam occultaui tempore periculosiori. Neque
eim inde recedere sine anime preiudicio possem, cum ne < uni-
versitas > quidem rerum seu fortunarum aut sublimitatum uel digni-
tatum mundanarum anime alicuius equiparari potest* 1.
Ad quod uidemus iam ut principes laicos et eum, quem de
scismate infamabant et anctorem aiebant, principem meum2, per
se primo excitatum pene omnes incendere, nec dubito omnes quippe
in vnam sentenciam conuenturos, quo fiat „vnum ouile et vnus
pastor'‘3, quod spretis Grecis in orientali ecclesia fieri non potest.
Eos igitur collueremur de munere4 oblatos et partim quoque in-
dustria et labore tuis. Rethe iactemus in altum in eius nomine,
qui et verbo et exemplo docuit piscari homines5, et rethe impleri
fecit omnium piscium genere6, ita ut et omne hominum genus com-
prehendat nec pereant semper innumerabilia animarum milia gen-
tilium et aliorum uel prorsus infidelium uel ydolatrancium aut
dampnabiliter variancium a vere fidei norma, que ex domino salva-
tore nostro lhesu Christo. A qua sententia et gaudio quicumque
discrepauerit, inter oues suas annumerari nequit, quantumcumque
nominetur Christianus. Inani siquidem appellacione fulcitur, qui-
cumque contrarius est sue denominacionis operibus, ut qui bene
loquitur et male facit, ymmo grauiori dampnacione dignissimus,
dum abutitur bono et operatur malum seducitque quoscumque in-
cautos improba communicacione benignitatis et vocabuli, eo dignior
omni supplicio, [259] quo splendidior quis est dignitate, potentia
et maioritate quoue pontificatu siue preeminencia. Vnde ego ipse
pertimesco, qui non modo michi consulere, sed et errantes ad uiam
reducere pro dei potencia deputatus sum indignus. Quare, ut finem
faciam, congaudeo tecum pro felicibus auspicijs, que iam se ex-
hibent ad rem sanctam desperacione propulsa. Flagroque ego et,
6 anime ] omnes B 8 aictorem B 14 verbojvno B piscari
+ aci B 16 pereant ] pemant B 21 Christianos B 26 omnium H
27 ergo B
1 Vgl. Mattii. 16, 26.
2 d. h. Filippo Maria Anglo Visconti, Herzog von Mailand.
3 Joh. 10, 16.
4 Vermutlich dei zu ergänzen.
5 Vgl. Luk. 5, 4ff.
6 Vgl. Matth. 13, 47.
5
10
15
20
25
30