188

Philyllios

κάδας γεμούσας τάς μέν τινας σίτου, τάς δέ καί έμπολής έλαβε. ταύτα δέ
ποιήσας άπέπλευσεν εις Αίγίνην). Zur selben Zeit kehrt Antalkidas mit
Tiribazos vom persischen Großkönig zurück mit der Nachricht, dass dieser
für den Fall, dass die Athener und ihre Verbündeten weiterhin nicht auf die
Friedensbedingungen des Großkönigs eingehen würden, auf der Seite der
Spartaner am Krieg teilnehmen würde (Xen. HG 5,1,25 ό δέ Άνταλκίδας κα-
τέβη μέν μετά Τιριβάζου διαπεπραγμένος συμμαχεΐν βασιλέα, εί μή έθέλοιεν
Αθηναίοι καί οί σύμμαχοι χρήσθαι τη ειρήνη ή αυτός έλεγεν). Nach weiteren
Erfolgen des Antalkidas am Hellespont und zusätzlicher Unterstützung aus
Syrakus hat Antalkidas die Seeherrschaft inne (Xen. HG 5,1,28 ό δέ Άνταλκίδας
γενομέναις ταΐς πάσαις ναυσί πλείοσιν ή όγδοήκοντα έκράτει τής θαλάττης)
und kann auch Schiffe, die vom Pontos unterwegs nach Athen sind, dazu
zwingen, zu seinen eigenen Verbündeten zu fahren (ebd.). In dieser Lage ent-
steht bei den Athenern ein starker Wunsch nach Frieden (Xen. HG 5,1,29 οί
μέν ούν Αθηναίοι, όρώντες μέν πολλάς τάς πολέμιας ναύς, φοβούμενοι δέ
μή ώς πρότερον καταπολεμηθείησαν, συμμάχου Λακεδαιμονίοις βασιλέως
γενομένου, πολιορκούμενοι δέ έκ τής Αίγίνης ύπό των ληστών, διά ταύτα μέν
ίσχυρώς έπεθύμουν τής ειρήνης), und aus anderen Gründen sind auch andere
Städte wie Sparta und Athen kriegsmüde (ebd.). Daher folgen schließlich alle
griechischen Städte der Einladung des Tiribazos, an Friedensverhandlungen
teilzunehmen (Xen. HG 5,1,30 ώστ’ έπεί παρήγγειλεν ό Τιρίβαζος παρεΐναι
τούς βουλομένους ύπακοϋσαι ήν βασιλεύς ειρήνην καταπέμποι, ταχέως
πάντες παρεγένοντο). Auf der Versammlung liest Tiribazos ein Schriftstück
mit den Friedensbedingungen des Großkönigs vor (Xen. HG 5,1,30 έπεί δέ
συνήλθον, έπιδείξας ό Τιρίβαζος τά βασιλέως σημεία άνεγίγνωσκε τά γε-
γραμμένα), dessen Text Xenophon folgendermaßen wiedergibt (HG 5,1,31):
Αρταξέρξης βασιλεύς νομίζει δίκαιον τάς μέν έν τη Ασία πόλεις έαυτού είναι
καί των νήσων Κλαζομενάς καί Κύπρον, τάς δέ άλλας 'Ελληνίδας πόλεις
καί μικράς καί ρεγάλας αύτονόμους άφεΐναι πλήν Λήμνου καί Ίμβρου καί
Σκύρου· ταύτας δέ ώσπερ τό άρχαΐον είναι Αθηναίων, όπότεροι δέ ταύτην
τήν ειρήνην μή δέχονται, τούτοις έγώ πολεμήσω μετά των ταύτα βουλομένων
καί πεζή καί κατά θάλατταν καί ναυσί καί χρήμασιν. Daraufhin kehren die
Gesandten in ihre jeweiligen Städte zurück (Xen. HG 5,1,32 άκούοντες ούν
ταύτα οί άπό των πόλεων πρέσβεις άπήγγελλον έπί τάς εαυτών έκαστοι
πόλεις). Nach kleineren Schwierigkeiten mit den Thebanern und Argeiern
(Xen. HG 5,1,32-4) kommt es - für Spartaner und Athener, wie Xenophon her-
vorhebt, erstmals seit dem auf die Schleifung der Mauern folgenden Krieg -
zum Friedensschluss (Xen. HG 5,1,35 έπεί δέ ταύτ’ έπράχθη καί ώμωμόκεσαν
αί πόλεις έμμενεΐν τη ειρήνη ήν κατέπεμψε βασιλεύς, έκ τούτου διελύθη μέν
τά πεζικά, διελύθη δέ καί τά ναυτικά στρατεύματα. Λακεδαιμονίοις μέν δή καί