Φρεωρύχος (fr. 18)

223

(σταθμόν τώγ καινών τόρων; vgl. Clinton 2008, 157), und vielleicht auch auf
den Attischen Stelen IG I3 422,141 (τόρος· καρκίνο[ς?) und 426,22 (στελε]αι δύο
δύο τόρον); vgl. Pritchett 1956, 303-4. Vgl. auch Leonidas v. Tarent AP 6,205,8 -
HE 1999 και γόμφων ούτοι τοί πίσυροι τορέες mit Gow/Page 1965, 318.
Bei dem hier genannten Werkzeug der Brunnengräber handelt es sich
vielleicht um einen Erdbohrer (so Blümner 1884, 7 Anm. 6), auch wenn über
deren Verwendung beim Brunnenbau in der Antike sonst nichts bekannt ist.
Einfache moderne Exemplare sind T-förmig und haben oben Griffe für die
beiden Hände und unten eine spiralförmige Schneide, die sich, wenn man
den Bohrer dreht, in den Boden gräbt. Das wichtigste Werkzeug beim antiken
Brunnenbau war aber wohl die Schaufel. Zur Technik des antiken Brunnen-
baus vgl. zuletzt N. Albrecht, Römerzeitliche Brunnen und Brunnenfunde im
rechtsrheinischen Obergermanien und in Rätien, Diss. Heidelberg 2014 (URL:
http://www.ub.uni-heidelberg.de/archiv/16484), 18-30.
ήν γάρ ασθενής „sc. ό τόρος“ (Kassel/Austin ad l.); vgl. Men. Dysc.
579-81 άνήψα την δίκελλαν ασθενεί τινι / καλωδίω σαπρώ, διερράγη τέ μοι /
τούτ’ εύθύς. Ein ähnliches Trimeterende bei Eup. fr. 99,87 (ήν γάρ πλούσιος).

fr. 18 K.-A. (19 K.)
άμυγδάλια, καρύδι’, έπιφορήματα
άμυγδάλια Meineke 1859, 154: αμύγδαλα Α: άμύγδαλαι Meineke ΙΙ.2 864: άμυγδάλας
Blaydes 1890, 62 καρύδι’ Athen. 641a: κάρυα Athen. 640e
Mandeln, Walnüsse, epiphoremata
Athen. 14,640e-lb
Τρύφων δέ φησι (fr. 136 Velsen) τό παλαιόν πριν είσελθεΐν τούς δαιτυμόνας, επί των
τραπεζών κεΐσθαι την έκαστου μοίραν, ύστερον δέ πολλά τε καί ποικίλα έπεισφέρε-
σθαι· διό καί έπιφορήματα κληθήναι. Φιλύλλιος δ’ έν Φρεωρύχω φησίν περί των
δευτέρων τραπεζών λέγων· άμύγδαλα — έπιφορήματα. καί Άρχιππος έν Ήρακλεϊ
(fr. 11) καί'Ηρόδοτος έν α (1,133,2). καί έπιδορπίσασθαι δ’ έλεγον τό έντραγεΐν καί
έπιδειπνήσαι. άπερ Άρχιππος ένΉρακλεϊ Γαμούντι έπιφορήματα καλεΐ διά τούτων·...
(fr. 11). καί Ηρόδοτος δέ έν τή πρώτη· ... (1,133,2). τό μέντοι κατά τήν παροιμίαν
λεγόμενον Αβυδηνόν έπιφόρημα τέλος τί έστιν καί έλλιμένιον, ώς Αριστείδης φησίν
έν γ' περί παροιμιών. Διονύσιος δ’ ό τού Τρύφωνος τό μέν παλαιόν πριν είσελθεΐν
τούς δαιτυμόνας, έπί τών τραπεζών κεΐσθαι τήν έκάστου μοίραν, ύστερον δέ πολλά
ποικίλα έπιφέρεσθαι, διό καί έπιφορήματα κληθήναι. Φιλύλλιος δ’ έν Φρεωρύχω τά
έπιφερόμενα μετά τό δειπνήσαι λέγων ώδε· άμύγδαλα — έπιφορήματα.