Incertarum fabularum fragmenta (fr. 13)

365

Od. 1385,14-5 οθεν καί γλεύξις κατά Παυσανίαν [Paus att. γ 9 Erbse] οίνος
πολύ εψημα έχων) und entsprechend süß war.540 Vgl. Phryn. com. fr. 68 (vgl.
zur Interpretation).

540 Das εψημα wird erwähnt von Plat. com. fr. 163 (τό γάρ έψημά σου / γευόμενος
έλαθον έκροφήσας). Vgl. auch Poll. 6,17 ή που δε καί τό νϋν εψημα όνομαζόμενον,
οπερ έστίν οίνος έξηψημένος εις γλυκύτητα, Erot. ο 37 ρ. 67,13 Nachmanson ο’ίνω
σιραίω· τω έψήματι λεγομένω, Galen, in Ηρ. Epid. vol. XVII.2 ρ. 322,11-2 Kühn τό
σίραιον, οπερ εψημα καλοϋσιν οί κατά τήν ήμετέραν Ασίαν "Ελληνες, Hesych. ε
7701 (~ Schol. Plat. resp. 455c) εψημα· οπερ ένιοι σίραιον καλοϋσιν, άλλοι γλυκύ,
Synag. Α σ 88,1 ~ Phot, σ 233 σίραιον· τόν έψημένον οίνον καί γλυκόν (def. Phot.),
καί τό εψημα (= Paus. att. σ 12; vgl. auch Eust. in Od. 1385,15), Poll. 6,16 καί
σίραιον δε έκάλουν τόν έκ γλεύκους έψημένον γλυκόν, Schol. Ar. Eccl. 1174a
σιραίω βαφέντα, ö έστιν έψήματι, δ ήμεΐς γλυκυδίω. Zu σίραιον vgl. auch Schol.
Ar. Vesp. 878 (und s. MacDowell 1971, 248 ad Ar. Vesp. 878).