Testimonia (test. 3)
373
test. 2 K.-A.
Sud. 5 1155
Διοκλής, Αθηναίος ή Φλιάσιος, αρχαίος κωμικός, σύγχρονος Σαννυρίωνι και
Φιλυλλίω. (...)
Diokles, Athener oder Phliasier, alter Komiker, Zeitgenosse von Sannyrion und
Philyllios. (...)
Vgl. zu Philyll. test. 2.
test. 3 K.-A.
Athen. 12,551a-c
καί Αριστοφάνης δ’ έν Γηρυτάδη λεπτούς τούσδε καταλέγει, οΰς καί πρέσβεις ύπό
των ποιητών φησιν εις Άιδου πέμπεσθαι προς τούς εκεί ποιητάς λέγων ούτωσί (fr.
156,Ι-ΙΟ)* * 550·
(Α.) καί τις νεκρών κευθμώνα καί σκότου πύλας
έτλη κατελθεΐν; (Β.) ένα ψδ’ψ άφ’ έκάστης τέχνης
είλόμεθα κοινή γενομένης έκκλησίας,
οΰς ήσμεν όντας άδοφοίτας (ού σημαίνοντας αϊδοφοίτας Α, corr.
Tyrrwhitt) καί θαμά
5 έκεΐσε φιλοχωρούντας. (Α.) είσί γάρ τινες
άνδρες παρ’ ύμΐν άδοφοΐται; (Β.) νή Δία
μάλιστά γ’. (Α.) ώσπερ Θρακοφοΐται; (Β.) πάντ’ έχεις.
(Α.) καί τίνες άν είεν; (Β.) πρώτα μεν Σαννυρίων
άπό τών τρυγωδών (τραγ- Α, corr. Bentley), άπό δε τών τραγικών
χορών
ίο Μέλητος, άπό δέ τών κύκλιων (κυλικών Α, corr. Bentley) Κινησίας.
είθ’ έξης φησιν (fr. 156,11-3)·
(Α.) ώς σφόδρ’ έπί λεπτών ελπίδων ώχεΐσθ’ (ωχεσθ’ Α, corr. Casaubon)
άρα.
τούτους γάρ, ήν πολλώ ξυνέλθη, ξυλλαβών
ό τής διάρροιας ποταμός οίχήσεται (έξοιχήσεται Α, corr. Dawes),
περί δέ τού Σαννυρίωνος καί Στράττις έν Ψυχασταϊς φησιν·
Σαννυρίωνος σκυτίνην έπικουρίαν (fr. 57).
weist er zurück), Daub 1882, 190 („ex quibus Ίνώ per dittographiam v. Ίώ ortum
Σαρδανάπαλος ex insequente glossa“).
550 Der Text des Fragments folgt PCG III.2 102 (zu einem ausführlicheren kritischen
Apparat s.d.).
373
test. 2 K.-A.
Sud. 5 1155
Διοκλής, Αθηναίος ή Φλιάσιος, αρχαίος κωμικός, σύγχρονος Σαννυρίωνι και
Φιλυλλίω. (...)
Diokles, Athener oder Phliasier, alter Komiker, Zeitgenosse von Sannyrion und
Philyllios. (...)
Vgl. zu Philyll. test. 2.
test. 3 K.-A.
Athen. 12,551a-c
καί Αριστοφάνης δ’ έν Γηρυτάδη λεπτούς τούσδε καταλέγει, οΰς καί πρέσβεις ύπό
των ποιητών φησιν εις Άιδου πέμπεσθαι προς τούς εκεί ποιητάς λέγων ούτωσί (fr.
156,Ι-ΙΟ)* * 550·
(Α.) καί τις νεκρών κευθμώνα καί σκότου πύλας
έτλη κατελθεΐν; (Β.) ένα ψδ’ψ άφ’ έκάστης τέχνης
είλόμεθα κοινή γενομένης έκκλησίας,
οΰς ήσμεν όντας άδοφοίτας (ού σημαίνοντας αϊδοφοίτας Α, corr.
Tyrrwhitt) καί θαμά
5 έκεΐσε φιλοχωρούντας. (Α.) είσί γάρ τινες
άνδρες παρ’ ύμΐν άδοφοΐται; (Β.) νή Δία
μάλιστά γ’. (Α.) ώσπερ Θρακοφοΐται; (Β.) πάντ’ έχεις.
(Α.) καί τίνες άν είεν; (Β.) πρώτα μεν Σαννυρίων
άπό τών τρυγωδών (τραγ- Α, corr. Bentley), άπό δε τών τραγικών
χορών
ίο Μέλητος, άπό δέ τών κύκλιων (κυλικών Α, corr. Bentley) Κινησίας.
είθ’ έξης φησιν (fr. 156,11-3)·
(Α.) ώς σφόδρ’ έπί λεπτών ελπίδων ώχεΐσθ’ (ωχεσθ’ Α, corr. Casaubon)
άρα.
τούτους γάρ, ήν πολλώ ξυνέλθη, ξυλλαβών
ό τής διάρροιας ποταμός οίχήσεται (έξοιχήσεται Α, corr. Dawes),
περί δέ τού Σαννυρίωνος καί Στράττις έν Ψυχασταϊς φησιν·
Σαννυρίωνος σκυτίνην έπικουρίαν (fr. 57).
weist er zurück), Daub 1882, 190 („ex quibus Ίνώ per dittographiam v. Ίώ ortum
Σαρδανάπαλος ex insequente glossa“).
550 Der Text des Fragments folgt PCG III.2 102 (zu einem ausführlicheren kritischen
Apparat s.d.).