378

Sannyrion

erscheint die Annahme naheliegend, dass das Lachen in dem Stück als eine
allegorische Figur (Gelos) erschien.556
Aus fr. 1 geht hervor, dass (wie Dover, OCD2 s. v. Sannyrion bemerkt) unter
den Charakteren des Stücks auch ein Gott war (wobei auch Gelos selbst als
Sprecher in Frage käme).
Datierung Sannyrion ist nur im letzten Jahrzehnt des 5. Jh. v. Chr. nachweis-
bar (vgl. S. 367). Zu einer solchen Datierung des Gelös passt die Erwähnung des
(auch in Aristophanes’ Gerytades um 408 oder 407 v. Chr. in ähnlicher Weise
verspotteten) Tragikers Meletos in fr. 2. Auch die Verspottung des Aristo-
phanes als „am vierten Tag Geborener“ wäre damit vereinbar, da Aristophanes
noch 405 v. Chr. die Frösche von Philonides aufführen ließ (vgl. Orth 2014a (FrC
9.2) 117-21 ad Aristonym. fr. 3557). Vgl. Geißler 1925, 67 und Geißler 1969, xvii.

fr. 1 K.-A. (1 K.)

πέλανον [
ä καλεΐτε σεμνώς άλφιθ’ ύμεΐς οί βροτοί
1 post πέλανον (sic) relicto spatio vacuo lacunam ind. codd. 2 καλεΐτε Aid.:
καλείται codd. σεμνώς codd.: γυμνώς Lobeck 868: άσέμνως Meineke: κοινώς
Blaydes 1896
pelanos (...)
was ihr, die Sterblichen, feierlich alphita nennt
Harp. p. 243,7-4,7 Dindorf = π 44 Keaney
πέλανος- Λυκούργος έν τώ περί τής ίερείας (fr. 42 Conomis), πολλάκις έστί τοΰνομα
παρά πολλοϊς τών αρχαίων. Απολλώνιος δ’ ό Άχαρνεύς έν τώ περί τών εορτών οΰτω
γράφει· ομοίως δέ καί ό προσαγορευόμενος πέλανος. λέγεται δέ πέμματά τινα τοϊς
θεοϊς γινόμενα έκ τού άφαιρεθέντος σίτου έκ τής άλω (FGrHist 365 F 1). Σαννυρίων
(add. Maussac, in codd. spat, vac.) δ’ έν Γέλωτί φησι· πελανόν — βροτοί. Δίδυμος δέ
(ρ. 40 Schmidt) κυρίως φησί τό έκ τής παιπάλης (Maussac: πάλης codd.) πέμμα, έξ ής
ποιούνται πέμματα, ή καί άπό τού πεπλατύνθαι, ή δτι καί λευκά έστιν, "Ομηρος- ότε
πέρ τε χιών έπάλυνεν άρούρας (II. 10,7), ή διά τό φανόν είναι, ö έστι λευκόν. Ευριπίδης
μέντοι έν τώ Όρέστη ιδίως φησίν· έκ δ’ όμορξεν άθλιου στόματος άφρώδη πέλανον
(Eur. Or. 219-20), δπερ τον έπί τού στόματος άφρόν δηλοΐ.

556 Vgl. Storey, FOCIII (2011) 219.
557 Vgl. dazu die Corrigenda (unten S. 431).