Metadaten

Bucer, Martin; Stupperich, Robert [Hrsg.]; Neuser, Wilhelm H. [Hrsg.]; Seebaß, Gottfried [Hrsg.]; Strohm, Christoph [Hrsg.]
Martin Bucers Deutsche Schriften (Band 17): Die letzten Strassburger Jahre: 1546 - 1549 — Gütersloh, 1981

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.30258#0577
Lizenz: Freier Zugang - alle Rechte vorbehalten

DWork-Logo
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
i4. DE PROPRIO FIDELIS CHRISTI MINISTRI MUNERE

573

Item bgezwungen Eydt sind Gott leidtb32. Condonabit Dominus, ut eum in corde
colam, etiamsi quid externi faciam inuitusc, quod non probo, dnec illed. Istis praedican-
dum est, Deum non irrideri33, Et negaturum se negantes34. Item uerbis Dei nihil adden-
dum, nihil detrahendum35. Poenq Nadab et Abiu36, Vza37, Vsiae38.
5 3. INFIRMORUM est alterum genus argumentorum: Optaremus pati aliquid et pericli-
tari multa pro conseruando apud nos regno Christ), si possemus6 sperare bonum euen-
tum. fDeum grauiter offendimus et raro adfuit populo suo pro religione periclitantif.
Respondeo8. hEuentus omnibus in rebush 'Domino committendus1 est, ut Ioab39 et
Iudas Maccabeus40 fecerunt: ei commiserunt. Et nobis in id incumbendum totis viribus,
10 ut cognoscamus quid a nobis requirat Dominus. Hoc cognito non dubitandum bene
uentura omnia, etiamsi moriendum sit.
Christianis mon lucrurri^. Si peccata terrent, ut terrere debent, ea non sunt cumulan-
daj defectione a Domino, sed paenitentia remouenda. Deus veteri populo semper adfuit
pro religione periclitantj, etiamsi pro peccatis suis castigauitk illos, ut1 nonnunquam
15 aliquid paterentur. Et quae illis facta sunt, nobis typi sunt et doctrinae, ut eadem spere-
musm, si Domino pareamus et credamus. Vnus Deus, qut Ecclesiam nunc" tantum
spiritualibus ministerijs tuetur, nunc adhibet etiam corporalia. Quisque pater0 familias
igitur suam familiam et quilibetp Magistratus suumq curet populum pro Dei mandato et
uirilj, quam Dominus quouis tempore cuique dederit. Vt autem uideat in omnibus
20 quisque quid sibi mandarit Dominus et quid requirat a se, quidue ad id uirium dare uelit
uel dederit, hoc ut certo cognoscatur poscit iustam ad Deum conuersionem et ardentis-
simas preces. Haec in ista praesenti periculosissima rerum nostrarum perturbatione
cognitu sunt summe necessaria, ne quid admittatur contra Dei uerbum uel ex infirmitate
uel ex impietate. Et ne filii Dei adsint filijs belial42, ut in extremam iram Dei conijciatur
25 haec urbs propter usuras et impias uoluptates atque ambitionem malorumr.
b)-b) zwungen Eydt sind Gott leid K. - c) gestr.: quod non K.
d)-d) add. über der Zeile K. - e) possem K. — f)—f) add. am Rand K.
g) gestr.: pace K. - h)-h) add. über der Zeile K. — i)—i) committendus Domino K.
j) korr. aus: cummulanda R. - k) gestr.: eos K.
1) gestr.: plerumque K. - m) gestr.: tu[m?] K.
n) so nochmals v. Hubert darüber geschrieben K; non R.
o) gestr.: falifas!] K. - p) über dem Wort v. Hubert entziffert K. — q) zuerst: suam K.
r) auf der letzten, sonst leeren S. (322) steht quervonBrems Hand der Titel, s. Einleitung, S. 565.
32. Vgl. Wander 1, Sp. y66f.: Genöter (gezwungener) eyd ist got leyd.
33. Vgl. Gal 6,7.
34. Vgl. Mt 10,33.
35. Vgl. Dtn 4,2.
36. Vgl. Lev io,if.
37. Vgl. 2Reg 6,7.
38. Vgl. 4Reg 15,5; 2Chr
39. Vgl. zReg 10,12.
40. Vgl. 2Mach 13,13.
41. Phil 1,21.
42. Anspielung auf 2Cor 6, 15.
 
Annotationen
© Heidelberger Akademie der Wissenschaften