DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30661#0325
27a. Examensordnung, lateinische Fassung
propter graviora illa, quae Apostolus commemorat
peccata, 1. Corinth. 5 [1-13], ligandi ad poeniten-
tiam sunt, quicunque ab ecclesia in illis deprehensi
fuerint, etiamsi se ad poenitentiam offerant.
80. Estne fas cum excommunicatis abstentis aliquid
alius habere commercii? R.: Id Spiritus sanctus
diserte vetuit per Paulum43.
81. Quorum est admonere nomine ecclesiae et ex-
communicare obfirmatos in peccatis et graviter lap-
sos sacris abstinere? R.: Presbyterorum ecclesiae,
sed cum assensu ecclesiae.
82. Ubi habes de hoc consensu? R.: 1. Corint. 5 [5],
ubi Paulus incestum Satanae tradidit et ab ecclesia
excludi iussit omnibus in nomine Christi congregatis
et suo spiritu, Idem 2. Cor.e 2 [6-7]. Sufficit huic
increpatio ista a pluribus facta, ut e diverso magis
condonare debeatur et consolari. Item: Cui vero
condonatis aliquid, et ego condono44.
83. Quorum est eos, qui excommunicati sunt aut
abstenti, cum resipuerint et digno poenitentiae fruc-
tu ecclesiae de proposito emendationis satisfecerint,
sacrae communioni restituere vinculis poenitentiae
solutos? R.: Quorum est tales excommunicare et
abstinere.
84. Qui sunt illi poenitentiae fructus, quibus homi-
nes ecclesiae de sua poenitentia et conversa ad
Deum voluntate satisfaciunt? Respons.: Non modo
ea peccata et occasione omnium eorum peccatorum,
propter quae excommunicatus quis vel abstentus
fuerit, serio et constanter detestari et fugere, sed
omnia peccata et quamlibet peccandi occasionem.
Admissa peccata, vera et solida totius vitae humi-
liatione et acri atque diuturna carnis castigatione
coram ecclesia confiteri et deplorare. Sacris preci-
bus, lectionibus et condicionibus studiosius et per-
severantius interesse, eleemosynis et quibuslibet
officiis in proximos atque inimicos etiam maiori
sedulitate et instantia incumbere.
85. Quare requirit ecclesia a poenitentibus huius-
modi satisfactionem? R.: Quia mandatum habet
peccata eis tantum remittendi et ad consortium
Christi eos modo admittendi, quos peccatorum suo-
e Druck: I. Cor.
43 Vgl. 1Kor 5,11 und 2Thess 3,6.
rum vere poenitere iudicare queat, eiusmodi iudicio,
quod non dubitat a Christo approbatum iri et dig-
num sit fideli dispensatione donorum Dei ac religio-
ne cavendi, ne paulum fermenti non vere poeniten-
tium massam ecclesiae corrumpat aut ne quis etiam
seipsum inani poenitentia fallat.
86. Unde habes haec? Respon.: Ex natura et de-
scriptione verae poenitentiae, qua nobis d[ivinae]
literae commendant in universo populo veteri,
Exod. 33 [1-5], Levitic. 4; 5; 6; 16, Num. 19, Iudic. 2
et multis aliis in locis, Samu. 7, [II.] Esdrae 8 [1-12],
Isa. |231| 58, Iohel 2 [1-17], in singulis sanctis, Da-
niel 9, 2. Cor. 12, item in muliere peccatrice et
Zacheo45.
87. Sunt etiam certa tempora agendi poenitentiam
et ecclesiae fructibus poenitentiae satisfaciendi pro
certis peccatis definienda, ut olim factum est? Re-
spon.: Non, nec primi illi S[ancti] Patres id fecerunt.
Id enim agitur ista sacra ad agendam poenitentiam
ligatione et a sacris abstentione, ut et ii, qui pecca-
verunt, peccata sua plenius agnoscant et emendent,
utque ecclesia eorum exemplo poenitentiae adficia-
tur, quorum oblaesa fuerat peccato. Prout igitur
demonstratio verae poenitentiae et emendationis
manifestior certiorque fuerit in unoquoque, tempus
ligationis et abstentionis definiri debet.
88. Est etiam ut privatim aliquis a ministris eccle-
siae ligetur et sacris abstineatur et peracta poeniten-
tia his vinculis absolvatur communionique sacrae
restituatur? Respon.: Istud multis admodum utile
foret, iis maxime, qui vere sua peccata non satis
agnoscunt et detestantur vel iudicio Dei perculsi
non valent se de gratia et satisfactione Christi satis
confirmare.
89. Ad privatam igitur confessionem faciendam Mi-
nistro ecclesiae et petendam privatam absolutionem
homines impellendi videntur? Res.: Nulla hoc legis
necessitate fieri potest, docendi autem et exhortandi
sunt homines, ut eruditionem ecclesiae et absolutio-
nem magnifaciant, maxime vero ii, qui apparent
esse rudiores et peccatorum suorum dissimulatores
aut acerbiore poenitentia consternati.
44 2Kor 2,10.
45 Vgl. Lk 7,36-50 und 19,1-10.
309
propter graviora illa, quae Apostolus commemorat
peccata, 1. Corinth. 5 [1-13], ligandi ad poeniten-
tiam sunt, quicunque ab ecclesia in illis deprehensi
fuerint, etiamsi se ad poenitentiam offerant.
80. Estne fas cum excommunicatis abstentis aliquid
alius habere commercii? R.: Id Spiritus sanctus
diserte vetuit per Paulum43.
81. Quorum est admonere nomine ecclesiae et ex-
communicare obfirmatos in peccatis et graviter lap-
sos sacris abstinere? R.: Presbyterorum ecclesiae,
sed cum assensu ecclesiae.
82. Ubi habes de hoc consensu? R.: 1. Corint. 5 [5],
ubi Paulus incestum Satanae tradidit et ab ecclesia
excludi iussit omnibus in nomine Christi congregatis
et suo spiritu, Idem 2. Cor.e 2 [6-7]. Sufficit huic
increpatio ista a pluribus facta, ut e diverso magis
condonare debeatur et consolari. Item: Cui vero
condonatis aliquid, et ego condono44.
83. Quorum est eos, qui excommunicati sunt aut
abstenti, cum resipuerint et digno poenitentiae fruc-
tu ecclesiae de proposito emendationis satisfecerint,
sacrae communioni restituere vinculis poenitentiae
solutos? R.: Quorum est tales excommunicare et
abstinere.
84. Qui sunt illi poenitentiae fructus, quibus homi-
nes ecclesiae de sua poenitentia et conversa ad
Deum voluntate satisfaciunt? Respons.: Non modo
ea peccata et occasione omnium eorum peccatorum,
propter quae excommunicatus quis vel abstentus
fuerit, serio et constanter detestari et fugere, sed
omnia peccata et quamlibet peccandi occasionem.
Admissa peccata, vera et solida totius vitae humi-
liatione et acri atque diuturna carnis castigatione
coram ecclesia confiteri et deplorare. Sacris preci-
bus, lectionibus et condicionibus studiosius et per-
severantius interesse, eleemosynis et quibuslibet
officiis in proximos atque inimicos etiam maiori
sedulitate et instantia incumbere.
85. Quare requirit ecclesia a poenitentibus huius-
modi satisfactionem? R.: Quia mandatum habet
peccata eis tantum remittendi et ad consortium
Christi eos modo admittendi, quos peccatorum suo-
e Druck: I. Cor.
43 Vgl. 1Kor 5,11 und 2Thess 3,6.
rum vere poenitere iudicare queat, eiusmodi iudicio,
quod non dubitat a Christo approbatum iri et dig-
num sit fideli dispensatione donorum Dei ac religio-
ne cavendi, ne paulum fermenti non vere poeniten-
tium massam ecclesiae corrumpat aut ne quis etiam
seipsum inani poenitentia fallat.
86. Unde habes haec? Respon.: Ex natura et de-
scriptione verae poenitentiae, qua nobis d[ivinae]
literae commendant in universo populo veteri,
Exod. 33 [1-5], Levitic. 4; 5; 6; 16, Num. 19, Iudic. 2
et multis aliis in locis, Samu. 7, [II.] Esdrae 8 [1-12],
Isa. |231| 58, Iohel 2 [1-17], in singulis sanctis, Da-
niel 9, 2. Cor. 12, item in muliere peccatrice et
Zacheo45.
87. Sunt etiam certa tempora agendi poenitentiam
et ecclesiae fructibus poenitentiae satisfaciendi pro
certis peccatis definienda, ut olim factum est? Re-
spon.: Non, nec primi illi S[ancti] Patres id fecerunt.
Id enim agitur ista sacra ad agendam poenitentiam
ligatione et a sacris abstentione, ut et ii, qui pecca-
verunt, peccata sua plenius agnoscant et emendent,
utque ecclesia eorum exemplo poenitentiae adficia-
tur, quorum oblaesa fuerat peccato. Prout igitur
demonstratio verae poenitentiae et emendationis
manifestior certiorque fuerit in unoquoque, tempus
ligationis et abstentionis definiri debet.
88. Est etiam ut privatim aliquis a ministris eccle-
siae ligetur et sacris abstineatur et peracta poeniten-
tia his vinculis absolvatur communionique sacrae
restituatur? Respon.: Istud multis admodum utile
foret, iis maxime, qui vere sua peccata non satis
agnoscunt et detestantur vel iudicio Dei perculsi
non valent se de gratia et satisfactione Christi satis
confirmare.
89. Ad privatam igitur confessionem faciendam Mi-
nistro ecclesiae et petendam privatam absolutionem
homines impellendi videntur? Res.: Nulla hoc legis
necessitate fieri potest, docendi autem et exhortandi
sunt homines, ut eruditionem ecclesiae et absolutio-
nem magnifaciant, maxime vero ii, qui apparent
esse rudiores et peccatorum suorum dissimulatores
aut acerbiore poenitentia consternati.
44 2Kor 2,10.
45 Vgl. Lk 7,36-50 und 19,1-10.
309